عفونت ادراری (UTI) یکی از شایع ‌ترین عفونت ‌های باکتریایی است که سالانه میلیون ‌ها نفر را در سراسر جهان مبتلا می‌ کند. این عفونت می‌ تواند هر بخشی از دستگاه ادراری، از جمله کلیه ‌ها، حالب ‌ها، مثانه و مجرای ادرار را تحت تاثیر قرار دهد.

این بیماری مانند بسیاری از مشکلات دیگر دارای علائم و نشانه‌هایی است که هرچقدر آن‌ها را زودتر بشناسیم، درمان را میتوان سریع‌تر انجام داد و از موارد جدی‌تر جلوگیری کرد. به همین دلیل قصد داریم تا در این مطلب بررسی کنیم که عفونت مجاری ادراری چیست و چه عارضه‌هایی را از خود در بدن بیمار نشان می‌دهد.

آشنایی با عفونت ادراری

عفونت دستگاه ادراری (UTI) یک بیماری شایع پزشکی است که عمدتا سیستم ادراری را تحت تأثیر قرار می‌دهد که شامل کلیه‌ها، مثانه، حالب‌ها و مجرای ادرار است. عفونت‌های ادراری معمولا توسط باکتری ایجاد می‌شوند که اشریشیا کلی (E. coli) شایع‌ترین آن است.

در حالی که UTI می‌تواند هم در مردان و هم در زنان رخ دهد، به دلیل مجرای ادرار کوتاهتر در خانم‌ها، این عفونت در زنان شایع‌تر است. زیرا دسترسی آسان‌تری را برای باکتری‌ها به دستگاه ادراری فراهم می‌کند. عفونت مجاری ادرار می‌تواند در قسمت‌های مختلف سیستم ادراری ظاهر شود.

عفونت در مثانه به عنوان سیستیت شناخته خواهد شد، در حالی که عفونت به خصوص از نوع ادراری که کلیه ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد پیلونفریت نامیده شده که معمولا شدیدتر است. عفونت مجاری ادرار همچنین می‌تواند در مجرای ادرار یا حالب رخ دهد، اگرچه این موارد کمتر شایع هستند.

انواع عفونت مجاری یا ادراری

دو نوع اصلی عفونت ادراری وجود دارد:

1. عفونت ادراری تحتانی: این نوع عفونت مثانه را درگیر می ‌کند و به آن سیستیت نیز می ‌گویند.
2. عفونت ادراری فوقانی: این نوع عفونت کلیه‌ ها را درگیر می ‌کند و به آن پیلونفریت نیز می‌ گویند.

شیوع

عفونت ادراری شایع ‌ترین نوع عفونت باکتریایی در زنان است. در واقع، حدود نیمی از زنان در طول زندگی خود حداقل یک بار به عفونت ادراری مبتلا می‌ شوند. عفونت ادراری در مردان کم تر شایع است، اما همچنان می‌ تواند مشکلی جدی باشد.

علائم عفونت مجاری ادراری در زنان چیست؟

علائم عفونت مجاری ادراری در زنان بسته به ناحیه ‌ی درگیر دستگاه ادراری متفاوت است. با این حال، شایع‌ ترین علائم عبارتند از:

• سوزش ادرار: این علامت در اکثر عفونت‌ های ادراری وجود دارد و به احساس سوزش یا درد هنگام ادرار کردن اشاره دارد.
• تکرر ادرار: ممکن است احساس کنید که نیاز به ادرار کردن بیشتر از حد معمول دارید، حتی زمانی که مثانه شما پر نیست.
• فوریت ادرار: ممکن است ناگهان احساس نیاز فوری به ادرار کردن داشته باشید و نتوانید آن را نگه دارید.
• ادرار دردناک: ممکن است هنگام ادرار کردن احساس درد یا سوزش داشته باشید. این ناراحتی اغلب به عنوان یک درد تیز یا گزنده توصیف می‌شود و معمولا در مجرای ادرار، لوله‌ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می‌برد، احساس می‌شود.
• خون در ادرار: ممکن است در ادرار خود خون ببینید.
• ادرار کدر یا بدبو: ادرار شما ممکن است کدر یا بدبو باشد.

علائم کمتر شایع عفونت مجاری ادراری در زنان

• درد در لگن یا شکم: ممکن است در ناحیه لگن یا شکم زیر شکم احساس درد یا ناراحتی داشته باشید.
• حالت تهوع و استفراغ: ممکن است حالت تهوع یا استفراغ داشته باشید. به خصوص اگر عفونت پیشرفت کرده و کلیه‌ها را درگیر کرده باشد.
• تب و لرز: اگر عفونت به کلیه‌ ها سرایت کرده باشد، ممکن است تب و لرز داشته باشید.
• درد در واژن یا مقعد: ممکن است در واژن یا مقعد احساس درد یا سوزش داشته باشید.
• کمردرد: در موارد شدیدتر، عفونت‌های ادراری می‌تواند به کلیه‌ها برسد و باعث ایجاد بیماری به نام پیلونفریت شود. این مورد می‌تواند منجر به درد در ناحیه کمر، اغلب در یک طرف شود و ممکن است با تب و لرز همراه باشد.
• خستگی و ضعف: علائم سیستمیک مانند خستگی و ضعف می‌تواند همراه با عفونت‌های ادراری باشد، به خصوص اگر عفونت به کلیه‌ها گسترش یافته باشد.
• سردرگمی ذهنی (به ویژه در افراد مسن): عفونت‌های ادراری می‌توانند افراد مسن را به طور متفاوت تحت تاثیر قرار دهند و ممکن است باعث سردرگمی یا تغییرات شناختی شوند که گاهی اوقات به آن هذیان میگویند. این علامت در افراد مسن و کسانی که بیمار‌های زمینه‌ای دارند شایع‌تر است.

توجه

همه زنان مبتلا به UTI تمام این علائم را تجربه نمی‌ کنند. برخی از زنان ممکن است فقط چند علامت خفیف داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتر داشته باشند. اگر هر یک از این علائم را دارید، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید، زیرا UTI اگر درمان نشود می ‌تواند منجر به عوارض جدی شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم UTI را دارید، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. درمان زودهنگام می‌ تواند به جلوگیری از عوارض جدی مانند عفونت کلیه کمک کند.

راه‌های تشخیص پزشک برای عفونت‌های ادراری

بعد از اینکه علائم عفونت‌های مجاری ادرار را مشاهده کردید، نیاز است تا به پزشک مراجعه کنید. پزشک از طریق روش‌های زیر بیماری شما را برای درمان دقیق تشخیص خواهد داد.

سابقه و علائم بیمار

پزشک با گرفتن شرح حال دقیق پزشکی شروع می‌کند و از بیمار در مورد علائم خود می‌پرسد. شما به عنوان بیمار باید به صورت دقیق تمامی علائم را حتی آن‌هایی که به نظر بی‌اهمیت است را بیان کنید.

معاینه فیزیکی

معاینه فیزیکی ممکن است حساسیت در ناحیه تحتانی شکم یا پشت را نشان دهد که نشان دهنده عفونت‌های ادراری احتمالی است. پزشک علائم عفونت مانند تب یا لرز را که می‌تواند همراه با UTI شدید باشد، ارزیابی می‌کند.

آنالیز ادرار

آزمایش ادرار از فرد بیمار یک تست تشخیصی کلیدی است. نمونه ادرار جمع آوری شده و از نظر وجود گلبول‌های سفید، گلبول‌های قرمز و باکتری مورد بررسی قرار می‌گیرد. افزایش تعداد گلبول‌های سفید و وجود باکتری‌های مقصر در ادرار نشان دهنده عفونت ادراری است.

کشت ادرار

در مواردی که تشخیص نامشخص باشد یا برای شناسایی باکتری خاص عامل عفونت، کشت ادرار تجویز شود. این آزمایش شامل رشد باکتری از نمونه ادرار در آزمایشگاه است که به تعیین موثرترین آنتی بیوتیک برای درمان کمک می‌کند.

علت عفونت ادراری در زنان چیست

عفونت ادراری (UTI) در زنان به دلیل ورود و رشد باکتری در دستگاه ادراری، به طور خاص در مثانه، ایجاد می ‌شود. این باکتری‌ ها می ‌توانند از طریق مجرای ادراری، که مسیری کوتاه و مستقیم از مثانه به خارج از بدن است، وارد دستگاه ادراری شوند.

عوامل متعددی می ‌توانند خطر ابتلا به UTI در زنان را افزایش دهند

• آناتومی: زنان مجرای ادراری کوتاه ‌تری نسبت به مردان دارند که به باکتری ‌ها مسیر کوتاه‌ تری برای رسیدن به مثانه می‌ دهد.
• فعالیت جنسی: فعالیت جنسی می ‌تواند باکتری‌ ها را به مجرای ادرار منتقل کند و خطر ابتلا به عفونت ادراری در زنان را افزایش دهد.
• استفاده از روش‌ های پیشگیری از بارداری: استفاده از برخی روش‌ های پیشگیری از بارداری، مانند دیافراگم یا اسپرم‌ کش، می ‌تواند خطر ابتلا به UTI را افزایش دهد.
• بارداری: تغییرات هورمونی در دوران بارداری می ‌تواند خطر ابتلا به عفونت مجاری ادراری را افزایش دهد.
• دیابت: دیابت می ‌تواند خطر ابتلا به UTI را افزایش دهد.
• سیستم ایمنی ضعیف: سیستم ایمنی ضعیف می ‌تواند بدن را در برابر عفونت آسیب ‌پذیر تر کند.
• سابقه UTI: زنانی که سابقه UTI دارند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌ های ادراری مکرر هستند.
• استفاده از سوند ادراری: سوند ادراری می ‌تواند خطر ابتلا به UTI را افزایش دهد.

عوامل دیگری که می ‌توانند در ابتلا به UTI نقش داشته باشند عبارتند از:

• نوشیدن مایعات کم می ‌تواند به تجمع باکتری‌ ها در مثانه کمک کند.
• نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی می‌ تواند به رشد باکتری‌ ها در مثانه کمک کند.
• استفاده از برخی محصولات بهداشتی زنانه، مانند اسپری ‌های خوشبو کننده یا دوش واژینال، می ‌تواند تعادل pH واژن را مختل کند و خطر ابتلا به UTI را افزایش دهد.
• پوشیدن لباس ‌های زیر تنگ می ‌تواند جریان هوا را در ناحیه تناسلی محدود کند و به رشد باکتری‌ ها کمک کند.

علائم عفونت ادراری در مردان

علائم عفونت ادراری در مردان مشابه زنان است، اما ممکن است شامل موارد زیر نیز باشد:

• درد در بیضه‌ ها: ممکن است در بیضه‌ ها یا کشاله ران احساس درد یا سوزش داشته باشید.
• درد هنگام انزال: ممکن است هنگام انزال احساس درد یا سوزش داشته باشید.
• ترشح از آلت تناسلی: ممکن است از آلت تناسلی خود ترشح چرکی یا مخاطی داشته باشید.

عوارض عفونت ادراری در مردان

اگر عفونت ادراری در مردان به موقع درمان نشود، می ‌تواند منجر به عوارض جدی شود، از جمله:

• اپیدیدیمیت: التهاب اپیدیدیم، لوله‌ هایی که اسپرم را در بیضه‌ ها ذخیره می ‌کنند.
• ارکیت: التهاب بیضه‌ ها.
• پروستاتیت: التهاب پروستات، غده ‌ای که در زیر مثانه قرار دارد.
• عفونت کلیه: اگر عفونت ادراری به کلیه‌ ها سرایت کند، می ‌تواند منجر به عفونت کلیه شود که یک بیماری جدی است.
  با مراجعه منظم به پزشک برای معاینات و آزمایشات STD، سلامت جنسی خود را حفظ کنید.

پیشگیری از عفونت ادراری

با اقدامات زیر می ‌توانید خطر ابتلا به عفونت ادراری را کاهش دهید:

• نوشیدن مایعات زیاد به دفع باکتری‌ ها از بدن کمک می‌ کند.
• به محض احساس نیاز به ادرار کردن، ادرار کنید و از نگه داشتن آن خودداری کنید.
• بعد از رفتن به دستشویی، همیشه از جلو به عقب خود را بشویید.
• استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی می ‌تواند خطر ابتلا به عفونت ادراری را کاهش دهد.
• برخی تحقیقات نشان می ‌دهد که مصرف کرنبری یا مکمل‌ های کرنبری می ‌تواند به پیشگیری از عفونت ادراری کمک کند.

تشخیص عفونت ادراری

پزشک برای تشخیص عفونت ادراری از شما سوالاتی در مورد علائمتان می ‌پرسد و معاینه فیزیکی انجام می‌ دهد. همچنین ممکن است آزمایش ادرار تجویز کند تا وجود باکتری یا سلول ‌های سفید خون در ادرار را بررسی کند. در برخی موارد، ممکن است پزشک برای بررسی دقیق ‌تر دستگاه ادراری، آزمایش‌ های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا سی ‌تی ‌اسکن را تجویز کند.

چه راه‌هایی برای درمان عفونت‌های ادراری وجود دارند؟

اکثر عفونت‌ های ادراری با آنتی ‌بیوتیک ‌ها به راحتی درمان می‌ شوند. نوع آنتی ‌بیوتیک و مدت زمان درمان به نوع باکتری و شدت عفونت بستگی دارد. در برخی موارد، ممکن است برای تسکین علائمی مانند درد یا سوزش ادرار، داروهای مسکن بدون نسخه نیز تجویز شود.

حال نیاز است بدانیم که در صورت ابتلا به این بیماری، چه راه‌های درمانی در انتظار ما است. بنابراین بهترین روش‌های درمانی را بیان می‌کنیم.

آنتی بیوتیک‌ها

اولین و موثرترین درمان برای عفونت‌های ادرار یک دوره آنتی بیوتیک است که توسط پزشک تجویز می‌شود. آنتی بیوتیک‌های رایج برای عفونت‌های ادراری عبارتند از تری متوپریم-سولفامتوکسازول، نیتروفورانتوئین، سیپروفلوکساسین و آموکسی سیلین. انتخاب آنتی بیوتیک به نوع باکتری عامل عفونت و سابقه پزشکی بیمار بستگی دارد.

تجویز مسکن برای درد

مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به کاهش ناراحتی و درد مرتبط با علائم UTI مانند احساس سوزش در هنگام ادرار یا درد زیر شکم کمک کنند.

افزایش مصرف مایعات

نوشیدن مقدار زیادی آب و مایعات شفاف می‌تواند به دفع باکتری‌ها از مجرای ادرار و رقیق شدن ادرار کمک کند و باعث می‌شود بافت‌های ملتهب کمتر تحریک شوند. حداقل 8-10 فنجان آب در روز را باید هدف قرار دهید.

قلیایی کننده های ادراری

برخی از محصولات بدون نسخه مانند بی کربنات سدیم را می‌توان تحت راهنمایی دکتر داروخانه برای قلیایی کردن ادرار استفاده کرد که ممکن است به کاهش احساس سوزش در هنگام ادرار کمک کند.

اجتناب از محرک‌ها

 از مواردی که می‌توانند دستگاه ادراری را تحریک کنند، مانند کافئین، الکل و غذاهای تند، محدود یا اجتناب کنید. اینها می‌توانند علائم را تشدید کنند.

کمپرس گرم

استفاده از کمپرس گرم در قسمت پایین شکم می‌تواند به تسکین ناراحتی و درد مرتبط با عفونت ادراری کمک کند.

بارداری و عفونت‌های ادراری

افراد باردار در معرض خطر بیشتری برای عفونت‌های ادراری هستند. درمان سریع عفونت مجاری ادراری در دوران بارداری برای جلوگیری از عوارض احتمالی بسیار مهم است. زنان باردار ممکن است به مجموعه متفاوتی از آنتی بیوتیک‌ها نیاز داشته باشند، بنابراین برای راهنمایی مناسب با یک پزشک متخصص زنان یا ماما مشورت کنید.

نسخه نویسی در عفونت‌ های ادراری تناسلی زنان

یکی از وظایف ماماها نسخه نویسی در عفونت های ادراری و تناسلی برای زنان می باشد. در این مقاله قصد داریم یکسری از اصول اولیه نسخه نویسی را شرح دهیم. سپس به درمان و تشخیص عفونت های واژینال بپردازیم.

اشکال مختلف دارویی

راه های استفاده از دارو

دفعات استفاده از دارو

ترشحات طبیعی واژن

ترشحات طبیعی واژن از غدد سباسه، عرق، بارتولن، اسکن ترشح می شود. همچنین مایعات تراوش شده از غشای دیواره واژن، سلول های ریزش یافته از واژن و سرویکس، مایعات حاصل از رحم و و لوله های رحم، میکروارگانیسم ها و محصولات ناشی از متابولیسم آنها می باشند.

سلول های اپیتلیال واژن نسبت به تغییرات استروژن و پروژسترون حساس بوده و در زمان های مختلف سیکل قاعدگی به شکل زیر می باشند:

1. سلول های سطحی: در حضور تحریک استروژن به وجود می آیند. سلول غالب در زنان سنین باروری می باشند.
2. سلول های حد وسط: در پاسخ به تحریک پروژسترون به وجود می آیند و سلول های غالب در فاز لوتئال می باشد.
3. سلول پارابازال: در غیاب تحریک استروژن و پروژسترون ایجاد می شود.این سلول ها،  سلول های غالب در زنان بعد از سن یائسگی هستند که تحت درمان جایگزین هورمونی نمی باشند.

فلور طبیعی واژن به طور نرمال

هوازی می باشد. به طور متوسط از 6 گونه باکتری مختلف تشکیل شده اند. شایع ترین باکتری در فلور طبیعی واژن لاکتوباسیل مولد پراکسیدهیدروژن می باشد.PH طبیعی واژن تحت تاثیر اسید لاکتیک کمتر از 5/4 است. (یعنی اسیدی است).

ویژگی های ماکروسکوپیک و میکروسکوسکوپیک ترشحات واژن

Pماکروسکوپیک( یعنی قابل روئیت با چشم در معاینه واژن)

قوام پشمی(کرکی)، رنگ سفید، معمولا تجمع یافته در فورنکس خلفی واژن می باشد. قابل توجه است ترشحات طبیعی به دیواره های رحم نمی چسبند.

Pمیکروسکوپیک (یعنی باید در میدان های تقویت شده با دستگاه مشاهده شود)

تعداد زیاد سلول های اپیتلیال سطحی، تعداد اندکWBC   (کمتر از یک عدد به ازای هر سلول اپیتلیال) ، فقدان یا تعداد اندکی Clue cell، نتیجه تست  KOH از نظر عناصر قارچی منفی است، رنگ آمیزی بیانگر غلبه ی باسیل های گرم مثبت (لاکتوباسیل ها) می باشد.

clue cell

سلول های اپیتلیال سطحی واژن می باشند که به وسیله ی باکتری ها معمولا گاردنلا واژینالیس پوشانده شده و حاشیه آنها در نمای میکروسکپی محو می شود.

عوامل تاثیر گذار بر فلور طبیعی واژن

مصرف آنتی بیوتیک ها، تغییرات هورمونی، دوش مکرر واژینال، درمانهای مکرر و غیر اصولی واژینال، بیماری ها، سرکوب سیستم ایمنی و فعالیت جنسی بیش از حد و یا غیر ایمن و بارداری

عفونت های تناسلی (واژینیت ها)

در بخش اول کارگاه نسخه نویسی در عفونت های ادارای تناسلی به تشخیص و درمان واژینوزباکتریایی، کاندیدا ولوواژینال، تریکومونا، واژینیت التهابی، واژینیت آتروفیک، سرویسیت و PID پرداخته شد علاوه بر آن به 11 داروی گیاهی و 6 پروبیوتیک و سین بیوتیک اشاره کردیم.

در بخش دوم این کارگاه به تشخیص و درمان زخم ها از جمله هرپس، سیفلیس، شانکروئید، لنفوگرانولومورنوروم و در بخش سوم این کارگاه به عفونت های ادراری شامل پیلونفریت، اورتریت و سیستیت پرداخته شد.  که برای جلوگیری از خود درمانی اسامی داروها، تشخیص و درمان را در مقاله بیان نمی کنیم اما شما مامای عزیز می توانید با تهیه این کارگاه مهارت های بالایی در نسخه نویسی برای زنان کسب کنید.

در این مقاله به معرفی تئوری 2 واژینیت شایع می پردازیم

1. واژینوز باکتریال bacterial vaginosis(BV):

• شایع ترین نوع واژینیت است. به نظر می رسد نزدیکی جنسی مکرر و دوش واژینال عامل برهم زدن فلور طبیعی واژن از حالت غالب لاکتوباسیل ها به باکتری های بی هوازی ( گاردنلا واژینالیس _ مایکوپلاسما هومینیس) باشد.
• عوارض ناشی از ابتلا به BV: افزایش خطر PID   و PID پس از سقط، عفونت cuff واژن پس از عمل هیسترکتومی، سیتولوژی غیر طبیعی سرویکس، افزایش عفونت مجاری ادراری در مصرف کنندگان از دیافراگم.
• عوارض وازینوزباکتریال در زنان باردار: افزایش خطر پارگی پیش از موعد پرده ها، زایمان زودرس ، کوریوآمنیونیت، اندومتریت پس از سزارین

تشخیص

• 50 درصد مبتلایان فاقد علامت بالینی هستند.
• بوی بد ماهی از واژن به ویژه به دنبال نزدیکی جنسی
• ترشحات هموژن به رنگ خاکستری تا کرم که به صورت لایه ای نازک دیواره واژن را می پوشاند
• PH واژن از 5/4 بیشتر می شود یعنی به سمت قلیایی پیش می رود
• ادم زمینه ای و اریتم ولو و واژن در معاینه مشهود است
• افزایش تعداد سلول های clue ، عدم وجود لکوسیت ها به طور قابل توجه
  whiff test مثبت ( whiff test متصاعد شدن بوی آمین پس از اضافه کردن KOH به ترشحات واژن می باشد.)

قابل  اطمینان ترین نشانه منفرد عفونت واژینوزباکتریایی حضور clue cells  می باشد.

2. واژینیت تریکومونایی

• تریکومونا سومین عامل شایع ایجاد کننده واژینیت است و شایع ترین بیماری منتقله از راه جنسی (STD) می باشد.
• عامل بیماری، انگل تک یاخته بیضی شکل و فلاژن دار متحرک به نام تریکوموناواژینالیس می باشد.
• این انگل بی هوازی تنها به فرم تروفوزوئیت وجود داشته و توانایی تولید هیدروژن جهت ترکیب با اکسیژن محیط و ایجاد یک محیط بی هوازی را دارد.
• عوارض طبی همراه با تریکومونا: سلولیت کاف واژن پس از عمل هیسترکتومی، آبسه کاف واژن
• عوارض تریکومونا  در بارداری: پارگی پیش از موعد پرده ها،  زایمان زودرس.

نکته: تریکومونا اغلب در همراهی با سایر واژینسیت ها از جمله واژینوزباکتریایی (%60) و نایسریا یافت میشود. دوره کمون تریکومونا حدود 20 روز است و در حدود 70% مردان طی یک بار تماس جنسی با زن آلوده به بیماری مبتلا می شوند؛ اما میزان انتقال از مرد به زن بیشتر است. ابتلا به تریکومونا 2-3 برابر احتمال ابتلا به HIV را افزایش می دهد.

به دلیل ماهیت منتقله از طریق تماس جنسی در مبتلایان به تریکومونا باید گونوره، کلامیدیا، HIV و سیفلیس بررسی شود.

تشخیص

• اغلب بدون علامت است. در صورت علامت دار بودن شدت علایم بلافاصله بعد از شروع قاعدگی می باشد.
• ترشحات واژینال حجیم، چرکی، بد بو،  به رنگ سفید تا زرد مایل به سبز که می توان با خارش ناحیه ولو همراه باشد.
• ترشحات واژینال می تواند از غشای واژن به خارج تراوش نماید.
• اریتم واژن به قطر 4_3 سانتی متر و colpitis macularis (سرویکس توت فرنگی) از علایم بیماری است.
• (پاتوگونومیک بیماری) PH واژن معمولا بیشتر از 5 است.
• نمای میکروسکوپیک ترشحات بیانگر تریکومونای متحرک و تعداد افزایش یافته لکوسیت ها (بیشتر از 10 WBC در هر میدان
• میکروسکپی با قدرت بالا ) می باشد. به دلیل همراهی با BV به طور شایع وجود سلول های clue  امکان پذیر است.
• تست ویف می تواند مثبت باشد.
• BBمحیط کشت دیاموندdiamond media  محیط کشت اختصاصی برای تشخیص قطعی تریکومونا می باشد.