بهترین دارو برای عفونت ادراری در زنان

بهترین دارو برای عفونت ادراری زنان	دوز پیشنهادی	نکات کلیدی
نیتروفورانتوئین (Nitrofurantoin)	100 میلی‌گرم دو بار در روز به مدت 5–7 روز	گزینه امن برای عفونت مثانه، مقاومتی پایین، مناسب برای UTI های ساده
TMP‑SMX (تری‌متوپریم+سولفامتوکسازول)	160/800 mg دو بار در روز برای 3 روز	مناسب در مناطقی با مقاومت <20%؛ دوز کوتاه؛ پرهیز در صورت مصرف اخیر یا حساسیت
فوسفومایسین (Fosfomycin)	دوز تک 3 گرم با یک لیوان آب	گزینه راحت با دوز یک‌باره؛ ویژه عفونت‌های مقاوم؛ اثربخش در 3 روز
سفالوسپورین‌ها (مانند Cephalexin)	معمولاً 500 mg دو بار در روز برای 5–7 روز	جایگزین مناسب در صورت عدم امکان مصرف سه داروی اول
فلوروکینولون‌ها (Ciprofloxacin, Levofloxacin)	Ciprofloxacin 250 mg دو بار در روز به مدت 3 روز (یا Levo 250 mg روزانه 3 روز)	برای موارد پیچیده یا مقاوم، نه برای عفونت‌های ساده؛ توجه به عوارض احتمالی مانند مقاومت و عوارض جانبی
آنتی‌بیوتیک مداوم پیشگیری (Low-dose prophylaxis)	دوز پایین روزانه یا پس از رابطه جنسی، به مدت تا 6 ماه	مناسب برای افراد با عفونت‌های مکرر؛ با نظر و تحت نظارت پزشک
Uromune (واکسن زیر زبانی)	اسپری زیر زبانی روزانه، برای 3 ماه	کاهش قابل توجه عود عفونت تا 72٪ در مطالعات، عوارض جانبی خفیف تا نادر

عفونت ادراری یکی از شایع‌ترین مشکلات سلامت زنان است. در بسیاری از موارد با دارویی ساده اما مؤثر قابل درمان است. دانستن اینکه کدام دارو برای کاهش سریع علائم و درمان قطعی مناسب‌تر است، می‌تواند سلامت شما را بهتر حفظ کند. در این مقاله به مرور «بهترین گزینه‌های دارویی» از جمله نیتروفورانتوئین، TMP‑SMX و فوسفومایسین می‌پردازیم، با نگاهی به مکانیسم اثر، مدت درمان و مزایای آن‌ها . اگر می‌خواهید با اطمینان کامل نسبت به انتخاب دارو و جلوگیری از عود مجدد اقدام کنید، ادامه مطلب را از دست ندهید!

درمان و دارو عفونت ادراری در زنان

درمان UTI بستگی به نوع عفونت (سیستیت ساده، پیلونفریت، باکتریوری بدون علامت)، وضعیت بارداری و شدت علائم دارد. در زنان باردار باید داروهایی استفاده شود که ایمن برای جنین (Pregnancy category B) باشند.

۱. درمان باکتریوری بدون علامت (Asymptomatic bacteriuria)

هدف: جلوگیری از پیشرفت به پیلونفریت

دارو	دوز	مدت	مجاز در بارداری	موجود در ایران
آموکسی‌سیلین (Amoxicillin)	500 mg خوراکی هر 8 ساعت	7 روز	بله (Category B)	بله
سفالکسین (Cephalexin)	500 mg خوراکی هر 6 ساعت	7 روز	بله (Category B)	بله
نیتروفورانتوئین (Nitrofurantoin)	100 mg خوراکی هر 12 ساعت	7 روز	تا هفته 36 بارداری مجاز	بله
فسفومایسین (Fosfomycin)	3 g تک‌دوز خوراکی	یک بار	بله (Category B)	بله (پودر ساشه)

نکته مهم:

• نیتروفورانتوئین در سه‌ماهه سوم (هفته 36 به بعد) و نزدیک زایمان منع نسبی دارد (خطر همولیز نوزاد)
• فسفومایسین تک‌دوز است و گزینه خوبی برای رعایت بیشتر مصرف دارو است

۲. درمان سیستیت حاد (Acute Cystitis)

دارو	دوز	مدت	مجاز در بارداری	موجود در ایران
سفالکسین (Cephalexin)	500 mg خوراکی هر 6 ساعت	7–10 روز	بله	بله
نیتروفورانتوئین	100 mg خوراکی هر 12 ساعت	5–7 روز	بله (تا هفته 36)	بله
فسفومایسین	3 g خوراکی	تک‌دوز	بله	بله

در زنان غیرباردار می‌توان تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول (TMP-SMX) را هم استفاده کرد. (در بارداری توصیه نمی‌شود)

۳. درمان پیلونفریت حاد (Acute Pyelonephritis)

نیاز به بستری و درمان تزریقی IV دارد (خصوصاً در بارداری)

دارو	دوز	مدت	مجاز در بارداری	موجود در ایران
سفتریاکسون (Ceftriaxone)	1–2 g IV هر 24 ساعت	حداقل 10–14 روز	بله (Category B)	بله
سفوتاکسیم (Cefotaxime)	1–2 g IV هر 8 ساعت	حداقل 10–14 روز	بله	بله
آمپی‌سیلین + جنتامایسین	آمپی‌سیلین 2 g IV هر 6 ساعت + جنتامایسین 5 mg/kg/day IV	حداقل 10 روز	بله (احتیاط در جنتامایسین)	بله

پس از تثبیت بیمار → تبدیل به داروی خوراکی (سفالکسین یا آموکسی‌سیلین برای تکمیل دوره درمان)

۴. درمان UTI عودکننده (Recurrent UTI)

ا

استراتژی	دارو	مدت
. درمان طولانی‌مدت پیشگیرانه	نیتروفورانتوئین 50–100 mg شب‌ها	3–6 ماه
درمان پس از مقاربت	تک‌دوز سفالکسین یا نیتروفورانتوئین	بعد هر مقاربت.

نکته: این روش بیشتر در زنان غیرباردار کاربرد دارد. در بارداری باید غربالگری و درمان دقیق هر عفونت جدید انجام گیرد

مراقبت‌های حمایتی و توصیه‌های غیر دارویی

• مصرف مایعات فراوان (افزایش حجم ادرار → کاهش باکتری)
• تخلیه مثانه بعد از مقاربت
• رعایت بهداشت (پاک کردن جلو به عقب)
• استفاده از پروبیوتیک یا کرن‌بری (شواهد متوسط، مکمل دارو)

پیشگیری ار عفونت ادراری زنان

۱. رعایت بهداشت فردی و تناسلی

• شست‌وشو و خشک‌کردن ناحیه تناسلی از جلو به عقب: جلوگیری از انتقال باکتری‌های مقعدی به مجرای ادرار
• استفاده از لباس‌زیر نخی و گشاد: محیط خشک مانع رشد باکتری می‌شود.
• پرهیز از شست‌وشو با صابون‌ها یا دوش‌های واژینال معطر: این محصولات تعادل میکروبی واژن را بر هم می‌زنند.
• تعویض مکرر نوار بهداشتی و تامپون در دوران قاعدگی

۲. افزایش مصرف مایعات

• نوشیدن حداقل ۸ لیوان آب در روز: افزایش حجم ادرار باعث شست‌وشوی باکتری‌ها از مجرای ادرار می‌شود.

• دفع ادرار هر ۲ تا ۳ ساعت و عدم نگه‌داشتن آن

۳. بهداشت بعد از رابطه جنسی

• ادرار کردن بعد از رابطه جنسی: به پاک‌سازی باکتری‌ها کمک می‌کند.
• شست‌وشوی ملایم ناحیه تناسلی قبل و بعد از رابطه جنسی
• پرهیز از استفاده از اسپرم‌کش‌ها و دیافراگم در زنان با سابقه عفونت مکرر

۴. مداخلات تغذیه‌ای و طبیعی

• مصرف کرن‌بری (Cranberry): حاوی پروآنتوسیانیدین‌هایی است که مانع چسبندگی E. coli به دیواره مثانه می‌شوند. (به‌صورت آبمیوه، کپسول یا قرص — شواهد متوسط اما بی‌خطر)
• مصرف پروبیوتیک‌ها (ماست پروبیوتیک، کپسول): به حفظ فلور طبیعی واژن و مهار رشد باکتری‌های بیماری‌زا کمک می‌کند.
• رژیم غذایی غنی از فیبر، سبزیجات، و ویتامین C → حمایت از سیستم ایمنی

۵. پیشگیری دارویی در موارد خاص

در زنانی که دچار عفونت‌های مکرر هستند (بیش از ۲ بار در ۶ ماه):

روش	دارو	نحوه مصرف
. پیشگیری شبانه	نیتروفورانتوئین 50-100 mg	هر شب برای 3-6 ماه
پیشگیری بعد از رابطه جنسی	. سفالکسین یا نیتروفورانتوئین	یک دوز بلافاصله بعد از رابطه
مکمل‌ها	قرص کرن‌بری یا پروبیوتیک	روزانه

۶. مراقبت ویژه در دوران بارداری

• انجام غربالگری باکتریوری بدون علامت در سه‌ماهه اول
• مصرف زیاد مایعات و تخلیه مرتب مثانه
• رعایت بهداشت ناحیه تناسلی
• پیگیری و درمان کامل حتی در صورت بی‌علامت بودن

۷. درمان کمبود استروژن در یائسگی

در زنان یائسه با UTI مکرر → استروژن واژینال موضعی (با تجویز پزشک)

باعث بازگشت لاکتوباسیل‌ها و کاهش pH واژن می‌شود.

۸. پرهیز از عوامل تحریک‌کننده

• خودداری از استفاده مداوم از لباس‌زیر تنگ و پلاستیکی
• پرهیز از نشستن طولانی‌مدت در محیط‌های مرطوب
• شست‌وشوی ناحیه با آب ولرم و به‌صورت ملایم (نه با فشار یا دوش واژینال)

نکات کلیدی (Clinical Pearls)

• همیشه کشت ادرار قبل از درمان → جهت تایید و آنتی‌بیوگرام
• پیگیری کشت مجدد ۱–۲ هفته پس از پایان درمان
• نیتروفورانتوئین تا هفته 36 مجاز است (بعد از آن ممنوع)
• در سه‌ماهه اول آموکسی‌سیلین و سفالکسین ارجحیت دارند
• پیلونفریت بارداری همیشه نیازمند بستری و آنتی‌بیوتیک تزریقی است.

عفونت ادراری زنان

عفونت ادراری (Urinary Tract Infection – UTI) یکی از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی در زنان، به‌ویژه در دوران بارداری، است. این عفونت می‌تواند باعث عوارض مهمی همچون زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و پیلونفریت شود. شناخت علل، تشخیص به موقع و درمان مناسب آن، نقش بسزایی در سلامت مادر و جنین ایفا می‌کند.

عفونت ادراری یکی از شایع‌ترین مشکلات بالینی در میان زنان در سنین باروری و بارداری است. براساس مطالعات، ۵۰–۶۰٪ زنان حداقل یک بار در طول عمر خود به UTI دچار می‌شوند. به دلیل تفاوت‌های آناتومیکی، زنان بیشتر از مردان در معرض عفونت قرار دارند. در دوران بارداری، تغییرات فیزیولوژیک و ایمونولوژیک، این خطر را افزایش می‌دهند. عفونت ادراری می‌تواند به‌صورت علامت‌دار یا بدون علامت بروز کند و هر دو حالت نیازمند تشخیص و درمان مناسب هستند.

اپیدمیولوژی

شیوع UTI در زنان غیرباردار حدود ۲–۴٪ در هر سال برآورد شده است. شیوع باکتریوری بدون علامت (Asymptomatic bacteriuria) در زنان باردار حدود ۲–۱۰٪ است. اگر درمان نشود، ۳۰٪ این زنان به پیلونفریت بارداری مبتلا می‌شوند. پیلونفریت در بارداری با عوارضی مانند زایمان زودرس، سپسیس، نارسایی تنفسی حاد و مرگ مادر همراه است.

پاتوفیزیولوژی

عامل اصلی عفونت ادراری، ورود باکتری‌ها (معمولاً E. coli) از ناحیه پرینه به پیشابراه و صعود به مثانه یا کلیه است. در بارداری، افزایش پروژسترون موجب شل‌شدن عضلات صاف حالب و کاهش حرکات پریستالتیک می‌شود که همراه با فشار رحم بر حالب باعث احتباس ادرار و استعداد بیشتر به عفونت می‌شود.

عوامل خطر

عفونت‌های ادراری به دلیل کوتاه بودن مجرای ادرار و نزدیکی آن به ناحیه مقعد و واژن در زنان شایع‌تر از مردان هستند. عوامل خطر را می‌توان به چند دسته اصلی تقسیم کرد:

۱. عوامل آناتومیکی و فیزیولوژیکی

• کوتاهی مجرای پیشاب‌راه (urethra) در زنان
• نزدیکی آناتومیکی مجرای ادرار به مقعد → انتقال راحت‌تر باکتری‌های روده‌ای مانند E. coli
• تغییرات هورمونی در بارداری، یائسگی، یا سیکل قاعدگی (کاهش استروژن → کاهش لاکتوباسیل و افزایش pH واژن)
• افزایش جریان ادرار برگشتی (reflux) در برخی ناهنجاری‌ها

۲. عوامل رفتاری و سبک زندگی

• عدم رعایت بهداشت مناسب (مثلاً پاک‌کردن از عقب به جلو بعد از اجابت مزاج)
• نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی
• مصرف ناکافی مایعات
• استفاده مکرر از تامپون، پدهای معطر یا دوش واژینال
• پوشیدن لباس‌های تنگ و لباس‌زیرهای پلاستیکی (محیط گرم و مرطوب برای رشد باکتری)

۳. عوامل مربوط به فعالیت جنسی

• فعالیت جنسی مکرر یا خشن (افزایش احتمال انتقال باکتری به مجرای ادرار)
• استفاده از اسپرم‌کش‌ها یا دیافراگم واژینال (اختلال در تعادل فلور واژن و افزایش باکتری)
• داشتن شریک جنسی متعدد (افزایش خطر انتقال باکتری و STI)

۴. بارداری

• افزایش پروژسترون → کاهش تون عضلات مجرای ادراری → احتباس ادرار
• فشار رحم بر مثانه و حالب‌ها → انسداد نسبی و افزایش خطر پیلونفریت
• افزایش گلیسوزوری در بارداری → رشد باکتری‌ها در ادرار

۵. بیماری‌ها و شرایط پزشکی

• دیابت (قند در ادرار → رشد باکتری بیشتر، اختلال ایمنی)
• نارسایی ایمنی یا نقص سیستم ایمنی
• سنگ‌های کلیه یا مثانه (محل تجمع باکتری)
• استفاده از سوند ادراری یا کاتتر ادراری بلندمدت
• نقص مادرزادی مجاری ادراری (وی‌زداری، فیستول‌ها)

۶. یائسگی

• کاهش استروژن → کاهش لاکتوباسیل‌های محافظ → افزایش pH واژن و رشد باکتری‌های بیماری‌زا
• آتروفی واژن و اختلال در تخلیه کامل مثانه

۷. سابقه UTI یا عودهای مکرر

زنانی که سابقه قبلی عفونت دارند، بیشتر در معرض عفونت‌های بعدی هستند (خصوصاً در صورتی که درمان ناقص بوده باشد)

۸. عوامل اجتماعی و محیطی

• فقر، دسترسی محدود به خدمات بهداشتی، و آموزش کم بهداشتی
• بیمارستان یا بستری شدن (به‌ویژه در معرض عفونت‌های ناشی از کاتتر)

تظاهرات بالینی عفونت ادراری در زنان

عفونت‌های ادراری می‌توانند طیفی از علائم را ایجاد کنند که شدت و نوع آن بسته به ناحیه درگیر در دستگاه ادراری متفاوت است. به طور کلی، تظاهرات بالینی به سه گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

۱. سیستیت حاد (Acute Cystitis – عفونت مثانه)

شایع‌ترین نوع UTI در زنان غیرباردار و باردار

علائم شایع

• تکرر ادرار (Frequency): نیاز مکرر به دفع ادرار با حجم کم
• فوریت ادرار (Urgency): احساس فوریت و اضطرار ناگهانی برای دفع ادرار
• سوزش ادرار (Dysuria): درد یا سوزش هنگام ادرار
• احساس تخلیه ناقص مثانه: احساس باقی‌ماندن ادرار پس از ادرار
• هماچوری میکروسکوپی یا آشکار (Hematuria): وجود خون در ادرار (ادرار صورتی یا قرمز)
• درد سوپراپوبیک (Suprapubic Pain): درد مبهم در قسمت پایین شکم

نکته: در بارداری علائم ممکن است خفیف‌تر یا غیر اختصاصی‌تر باشند (مثلاً فقط تکرر ادرار)

۲. پیلونفریت حاد (Acute Pyelonephritis – عفونت کلیه)

نوع شدیدتر و جدی‌تر UTI، نیازمند درمان فوری و بستری

علائم شایع

• تب بالا (>38.5°C)
• لرز و تعریق (Chills)
• درد پهلو (Flank Pain): درد یکطرفه یا دوطرفه در ناحیه پهلو (Costovertebral angle tenderness – CVA tenderness مثبت)
• حالت تهوع و استفراغ (Nausea & Vomiting)
• ضعف و بی‌حالی عمومی (Malaise)
• علائم ادراری مشابه سیستیت: ممکن است وجود داشته باشد یا نباشد
• در موارد شدید: علائم سپسیس (افت فشار خون، تاکی‌کاردی، تاکی‌پنه، سردرگمی)

نکته: پیلونفریت در بارداری معمولاً دوطرفه است و ریسک سپسیس، زایمان زودرس و نارسایی تنفسی را افزایش می‌دهد.

۳. باکتریوری بدون علامت (Asymptomatic Bacteriuria)

در این حالت، باکتری در ادرار وجود دارد (≥10⁵ CFU/mL) ولی بیمار فاقد علائم است. در زنان باردار غربالگری آن ضروری است، زیرا خطر پیشرفت به پیلونفریت وجود دارد.

مشخصات

• معمولاً فاقد هرگونه علامت (بدون درد، سوزش یا تب)
• در ۲–۱۰٪ زنان باردار دیده می‌شود
• اگر درمان نشود، در ۳۰٪ موارد به پیلونفریت منجر می‌شود

نکته: غربالگری و درمان آن در بارداری الزامی است، حتی اگر بدون علامت باشد.

۴.  Complicated UTI (عفونت ادراری پیچیده)

در حضور عوامل مستعدکننده (سنگ کلیه، دیابت، انسداد حالب، عفونت‌های مکرر)

علائم ممکن است شدیدتر باشند:

• تب پایدار
• درد شدید پهلو
• سپسیس
• علائم طولانی مدت و پاسخ ضعیف به درمان

مقایسه عفونت ها

نوع عفونت	علائم اصلی	نکته
سیستیت	سوزش ادرار، تکرر، اضطرار، درد فوق‌عانه	ممکن است فقط تکرر باشد
پیلونفریت	تب، درد پهلو، تهوع، استفراغ، لرز	خطر سپسیس و زایمان زودرس
باکتریوری بدون علامت	بدون علامت	غربالگری و درمان الزامی
Complicated UTI	تب شدید، درد شدید، سپسیس	بررسی زمینه ساز ضروری

مطالعه بیشتر از صفحه اسپرم تا چند روز قدرت باروری دارد: اسپرم در بدن زن تا ۵ روز می‌تواند زنده بماند، البته اگر شرایط مساعد باشد. این واقعیت، به زوج‌ها کمک می‌کند زمان نزدیکی را هوشمندانه انتخاب کنند و در مسیر بارداری گام مؤثرتری بردارند. شناخت بدن، بهبود سبک زندگی، زمان‌بندی دقیق و مشورت با یک ماما یا متخصص باروری، راه را برای داشتن فرزندی سالم هموار می‌کند.

چرا شناخت علائم مهم است؟

• افتراق سیستیت ساده از پیلونفریت برای تصمیم درمانی حیاتی است
• تشخیص باکتریوری بدون علامت می‌تواند از پیلونفریت بارداری پیشگیری کند
• شناخت علائم هشدار (تب بالا، درد پهلو، لرز) → ارجاع فوری جهت بستری

تشخیص عفونت ادراری در زنان

تشخیص عفونت ادراری (UTI) بر پایه ترکیب علائم بالینی و آزمایش‌های پاراکلینیکی انجام می‌شود. تشخیص دقیق نه‌تنها برای تایید وجود عفونت، بلکه برای افتراق انواع UTI (سیستیت، پیلونفریت، باکتریوری بدون علامت) و تعیین شدت بیماری اهمیت دارد.

۱. شرح حال و معاینه فیزیکی

اولین قدم تشخیص، گرفتن شرح حال دقیق و معاینه بالینی است.

موارد کلیدی در شرح حال:

• نوع و شدت علائم ادراری: سوزش، تکرر، اضطرار، درد پهلو
• سابقه قبلی UTI
• وضعیت بارداری
• عوامل مستعدکننده: دیابت، سنگ کلیه، استفاده از وسایل پیشگیری واژینال، بی‌اختیاری ادرار

معاینه فیزیکی:

• حساسیت سوپراپوبیک (Suprapubic tenderness) → سیستیت
• CVA tenderness (Costovertebral angle tenderness) → نشانه پیلونفریت
• بررسی علائم سپسیس (تب، تاکی‌کاردی، افت فشارخون)

۲. آزمایش آنالیز ادرار (Urinalysis – UA)

آزمون‌های کلیدی UA:

آزمون	نتیجه مثبت	تفسیر
Leukocyte esterase	مثبت	نشانگر وجود گلبول سفید (پیوریا)
Nitrite	مثبت	نشانه وجود باکتری گرم‌منفی (مانند E. coli)
Pyuria	>5 WBC/hpf	التهاب ادراری فعال
Hematuria	RBC مثبت	ممکن است همراه عفونت مثانه
Bacteriuria	مشاهده باکتری در میکروسکوپ	عفونت باکتریایی محتمل

نکته: در زنان باردار حتی یافته‌های خفیف باید جدی گرفته شود

۳. کشت ادرار (Urine Culture)

استاندارد طلایی (Gold Standard) برای تشخیص عفونت ادراری است. علاوه بر تایید عفونت، نوع باکتری و آنتی‌بیوگرام (حساسیت آنتی‌بیوتیکی) را مشخص می‌کند.

معیار مثبت بودن کشت:

• ≥10⁵ CFU/mL باکتری از نمونه ادرار میان‌جریان (Midstream Clean-Catch Urine)
• ≥10³ CFU/mL در موارد سیستیت حاد همراه با علائم
• ≥10² CFU/mL در نمونه گرفته‌شده با کاتتر

نکته: غربالگری باکتریوری بدون علامت در بارداری با کشت ادرار در هفته‌های ۱۲–۱۶ توصیه می‌شود.

– تکرار کشت ۱–۲ هفته پس از درمان جهت اطمینان از پاک‌سازی عفونت ضروری است.

۴. سونوگرافی کلیه و مثانه (Renal & Bladder Ultrasound)

در موارد زیر توصیه می‌شود:

• پیلونفریت با پاسخ ضعیف به درمان (مقاوم)
• شک به انسداد حالب یا سنگ ادراری
• UTI عودکننده یا پیچیده
• بررسی هیدرونفروز در بارداری

۵. آزمایش‌های خونی (در موارد شدید)

برای ارزیابی عفونت سیستمیک یا سپسیس

آزمایش	نتیجه مثبت	تفسیر
CBC (شمارش سلول‌های خونی)	لکوسیتوز (WBC بالا)	التهاب سیستمیک
CRP / ESR	بالا	مارکر التهاب
Blood culture	مثبت	در موارد سپسیس احتمالی
Creatinine / BUN	بالا	بررسی عملکرد کلیوی

رویکرد تشخیصی:

تست	اندیکاسیون	اهمیت
UA	همه بیماران	تشخیص اولیه و سریع
کشت ادرار	بارداری، علائم شدید، عود	تایید تشخیص و آنتی‌بیوگرام
سونوگرافی	شک به عفونت پیچیده، پیلونفریت مقاوم	بررسی آناتومی و انسداد
آزمایش خون	پیلونفریت، سپسیس	بررسی شدت و عفونت سیستمیک

از صفحه آیا زگیل تناسلی با کاندوم هم منتقل می شود؟ بیشتر بخوانید: حتی با استفاده از کاندوم نیز احتمال انتقال زگیل تناسلی وجود دارد. علت این موضوع آن است که ویروس عامل آن، یعنی HPV، از طریق تماس مستقیم پوستی منتقل می‌شود و کاندوم تنها بخشی از ناحیه تناسلی را پوشش می‌دهد.

سوالات متداول بهترین دارو برای عفونت ادراری در زنان

• چه دارویی اولین گزینه برای درمان UTI ساده در زنان است؟

برای UTI ساده (سیستیت)، معمولاً نیتروفورانتوئین (مثلاً Macrobid) به‌مدت ۵–۷ روز و TMP‑SMX (یک قرص 160/800 میلی‌گرم دو بار در روز برای ۳ روز) یا فوسفومایسین (دوز تک ۳ گرم) به‌عنوان داروهای خط اول توصیه می‌شوند.

• چه زمانی می‌توان از TMP‑SMX استفاده کرد و چه محدودیتی دارد؟

TMP‑SMX مناسب است اگر مقاومت محلی کمتر از ۲۰٪ باشد و بیمار در ۳ ماه گذشته مصرف نکرده باشد؛ در غیر این صورت گزینه‌های دیگر مانند نیتروفورانتوئین یا فوسفومایسین ترجیح داده می‌شوند.

• فوسفومایسین چه مزیتی دارد؟

فوسفومایسین با دوز تک (۳ گرم) مؤثر است، دارای مقاومت کم، مناسب موارد مقاوم و آسان برای مصرف است، اگرچه ممکن است به‌طور کامل به اثر سه‌روزه‌ی نیتروفورانتوئین نرسد.

• چه زمانی لازم است از فلوروکینولون‌ها استفاده شود؟

استفاده از داروهایی مانند سیپروفلوکساسین یا لووفلوکساسین به دلیل خطرات جانبی و مقاومت، معمولاً برای UTI‌های پیچیده یا مقاوم توصیه می‌شود و در موارد ساده استفاده نمی‌شود.

• در موارد عود مکرر چه باید کرد؟

برای پیشگیری از عود مکرر: می‌توان از دوز پایین آنتی‌بیوتیک‌، مصرف پس از رابطه جنسی یا واکسن‌های پروفیلاکتیک (مثل Uromune) استفاده کرد؛ همچنین مِتِن‌آمین یکی از گزینه‌های غیرآنتی‌بیوتیکی مؤثر در جلوگیری از عفونت‌های پی‌در‌پی است.