مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش نوزاد
| مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش نوزاد | اطلاعات |
|---|---|
| بهترین زمان برای سوراخ کردن گوش | ۲ تا ۶ ماهگی: پس از ۲ ماهگی سیستم ایمنی تقویت می‌شود و قبل از ۶ ماهگی خطر عفونت کمتر است. |
| مراقبت‌های اولیه بعد از سوراخ کردن گوش | شستن دست‌ها، تمیز کردن با محلول ضدعفونیکننده، چرخاندن گوشواره، پرهیز از تعویض زودهنگام گوشواره، استفاده از گوشوارههای مناسب |
| محلولهای تمیز کردن | آب‌نمک، الکل رقیق‌شده، محلول مخصوص مراقبت از گوش |
| علائم عفونت | قرمزی، تورم، ترشح چرک، تب، احساس گرما در ناحیه گوش |
| علائم حساسیت | خارش شدید، قرمزی، تاول‌ها یا خشکی پوست، التهاب مزمن بدون عفونت |
| اقدامات در صورت مشاهده علائم عفونت | تمیز کردن با آب‌نمک یا محلول ضدعفونیکننده، مراجعه به پزشک در صورت علائم شدید |
| اقدامات در صورت مشاهده علائم حساسیت | تعویض گوشواره به طلا، نقره استرلینگ یا تیتانیوم، مشاوره با پزشک در صورت ادامه علائم حساسیت |
| انتخاب گوشواره مناسب | طلای ۱۴ یا ۱۸ عیار، نقره استرلینگ، تیتانیوم پزشکی، استیل ضدزنگ، قفل پیچشی ایمن |
| مدت زمان بهبودی | بهبودی اولیه: ۴ تا ۶ هفته، بهبودی کامل: ۴ تا ۶ ماه |
| نشانه‌های بهبودی کامل | عدم قرمزی و التهاب، عدم درد هنگام چرخاندن گوشواره، سوراخ گوش بسته نشود |
| زمان مراجعه به پزشک | علائم شدید عفونت، واکنش‌های حساسیتی شدید، بسته شدن سوراخ گوش، طولانی شدن روند بهبودی |
سوراخ کردن گوش نوزاد یک رسم قدیمی در بسیاری از فرهنگ‌هاست و بسیاری از والدین این کار را در ماه‌های اولیه زندگی کودک انجام می‌دهند. با این حال، از نظر پزشکی و ایمنی، این موضوع جای بحث دارد و ممکن است نگرانی‌هایی مانند عفونت، درد یا حساسیت‌های پوستی ایجاد کند. اما آیا سوراخ کردن گوش نوزاد از نظر ایمنی مشکلی ندارد؟
مراقبت اولیه بلافاصله بعد از سوراخ کردن گوش
بعد از سوراخ کردن گوش، رعایت نکات بهداشتی و مراقبتی بسیار مهم است تا از عفونت، التهاب و عوارض احتمالی جلوگیری شود. در ادامه مراقبت اولیه بلافاصله بعد از سوراخ کردن گوش آورده شده است:
- شستن دست‌ها: قبل از هرگونه لمس یا تمیز کردن گوش، دستهای خود را با صابون بشویید تا از انتقال آلودگی جلوگیری شود.
- تمیز کردن گوش با محلول ضدعفونیکننده: روزانه ۲ تا ۳ بار با محلول آب‌نمک، الکل رقیق‌شده یا محلول مخصوص مراقبت از گوش، اطراف سوراخ را تمیز کنید.
- چرخاندن گوشواره: برای جلوگیری از چسبیدن گوشواره به زخم، روزی ۱ تا ۲ بار گوشواره را بهآرامی بچرخانید.
- عدم دستکاری با دستهای آلوده: از لمس کردن، کشیدن یا بازی کردن با گوشواره خودداری کنید تا از عفونت جلوگیری شود.
- پرهیز از تعویض زودهنگام گوشواره: ۴ تا ۶ هفته گوشواره اولیه را خارج نکنید تا زخم به‌خوبی بهبود یابد.
- استفاده از گوشوارههای مناسب: برای کاهش حساسیت، از گوشوارههای طلا، نقره استرلینگ یا استیل ضدزنگ استفاده کنید.
- پرهیز از تماس با آب آلوده: تا چند روز اول از استخر، دریا یا آب‌های آلوده دوری کنید تا احتمال عفونت کاهش یابد.
- جلوگیری از وارد شدن ضربه: مواظب باشید که نوزاد یا کودک گوشواره را نکشد یا در هنگام خواب روی آن نخوابد.
- استفاده از پماد آنتیبیوتیک در صورت نیاز: اگر کمی قرمزی یا تورم مشاهده کردید، می‌توانید از پماد آنتیبیوتیک (طبق نظر پزشک) استفاده کنید.
- عدم استفاده از محصولات تحریک‌کننده: استفاده از عطر، اسپری مو یا کرم‌های سنگین روی ناحیه گوش خودداری کنید.
- بررسی علائم عفونت: اگر تورم، درد شدید، ترشح چرک یا تب مشاهده کردید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
- اجتناب از خوابیدن روی گوش سوراخ‌شده: تا زمانی که زخم کاملاً خوب نشده، نوزاد روی گوش تازه سوراخ‌شده نخوابد.
- جلوگیری از پوشیدن لباس‌های تنگ و یقه‌دار: لباس‌هایی که ممکن است به گوش‌گیر کنند را به تن نوزاد نپوشید تا از تحریک زخم جلوگیری شود.
- کاهش تماس با مو: موهای بلند را از اطراف گوش کنار بزنید تا با زخم تماس نداشته باشد و آلودگی منتقل نشود.
- مراجعه به پزشک در صورت طولانی شدن التهاب: اگر بیش از ۴۸ ساعت قرمزی و التهاب ادامه داشت یا زخم بهبود نیافت، حتماً با پزشک مشورت کنید.
- استفاده از بالش تمیز و نرم: اگر نوزاد یا کودک هنگام خواب روی گوش تازه سوراخ‌شده می‌خوابد، بالش نرم و تمیز استفاده کنید و آن را مرتب بشویید تا از انتقال آلودگی جلوگیری شود.
- استفاده از کمپرس سرد در صورت تورم زیاد: اگر پس از سوراخ کردن گوش تورم یا قرمزی بیش از حد وجود دارد، می‌توانید یک پارچه تمیز را دور یخ بپیچید و بهآرامی روی گوش قرار دهید تا التهاب کاهش یابد یا یک پارچه را خیس کرده و در یخچال قرار دهید تا خنک‌شود و روی گوش نوزاد قرار دهید.
مطالعه بیشتر: انسداد روده در نوزادان یک وضعیت اورژانسی و بالقوه خطرناک است که در آن عبور محتویات روده (مانند شیر و مدفوع) به‌دلیل یک مانع فیزیکی یا اختلال در حرکات طبیعی روده متوقف یا مختل می‌شود. این انسداد می‌تواند در هر قسمتی از روده، از دوازدهه (ابتدای روده کوچک) تا روده بزرگ رخ دهد و بسته به شدت و محل آن، علائمی مانند استفراغ صفراوی (سبز یا زرد)، نفخ شکم، عدم دفع مدفوع یا گاز، و بی‌قراری شدید را ایجاد کند. برای مطالعه بیشتر به صفحه مراقبت بعد از عمل انسداد روده نوزاد مراجعه کنید.
بهترین سن برای سوراخ کردن گوش نوزاد چه زمانیست؟
بهترین زمان برای سوراخ کردن گوش نوزاد از نظر پزشکی و ایمنی، پس از ۲ تا ۶ ماهگی است، زیرا:
- پس از ۲ ماهگی: نوزاد اولین دور واکسن‌های مهم، از جمله واکسن کزاز را دریافت کرده و سیستم ایمنی‌اش قوی‌تر شده است.
- قبل از ۶ ماهگی: نوزاد کمتر گوش‌هایش را لمس می‌کند، بنابراین خطر عفونت و تحریک زخم کمتر است.
برخی پزشکان توصیه می‌کنند تا ۱ یا ۲ سالگی صبر شود تا کودک توانایی تحمل درد و مراقبت بهتر را داشته باشد. به‌طور کلی، مهم‌ترین نکته این است که این کار در محیطی بهداشتی و توسط فرد متخصص انجام شود.
نحوه تمیز کردن گوش بعد از سوراخ کردن گوش نوزاد
- شستن دست‌ها
- استفاده از محلول ضدعفونیکننده
روزی ۲ تا ۳ بار گوش را با یکی از این محلول‌ها تمیز کنید:
- سرم نمکی (آب و نمک استریل)
- محلول مخصوص مراقبت از گوش (که پزشک یا مراکز بهداشتی پیشنهاد می‌دهند)
- الکل رقیق‌شده (در صورت توصیه پزشک)
- تمیز کردن ناحیه اطراف سوراخ
- یک گوش‌پاک‌کن یا پنبه استریل‌شده را به محلول آغشته کنید.
- بهآرامی اطراف سوراخ گوش را بدون فشردن یا کشیدن گوشواره تمیز کنید.
- داخل و پشت گوش را فراموش نکنید.
- چرخاندن گوشواره
- پرهیز از تعویض زود هنگام گوشواره
پیشگیری از عفونت
- از دست زدن غیرضروری به گوش پرهیز کنید.
- تا چند روز اول از استخر، دریا و حمام طولانی پرهیز کنید.
- از گوشوارههای نیکل‌دار یا فلزات حساسیتزا استفاده نکنید.
- در صورت مشاهده علائم عفونت (قرمزی، ورم، درد شدید، ترشح چرک)، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
اگر کودک احساس درد یا التهاب دارد:
- یک پارچه نخی تمیز را در آب گرم و نمک قرار دهید.
- چند دقیقه روی گوش نگه دارید. این کار به گردش خون و کاهش التهاب کمک می‌کند
علائم عفونت گوش و واکنش های حساسیتی بعد از سوراخ کردن گوش نوزاد
اگر بعد از سوراخ کردن گوش نوزاد، متوجه علائم غیرطبیعی شدید، ممکن است نشانه عفونت باشد. برخی از نشانه‌های عفونت عبارت‌اند از:
- قرمزی و التهاب بیش از حد: کمی قرمزی در روزهای اول طبیعی است، اما اگر قرمزی گسترش پیدا کند و بدتر شود، ممکن است نشانه عفونت باشد.
- تورم و درد: ورم خفیف در روزهای اول طبیعی است، اما اگر گوش متورم‌تر شد و نوزاد هنگام لمس کردن آن بی‌قرار شد، نشانه مشکل است.
- ترشح چرک یا مایع زرد/سبز: خروج چرک، مایع زرد یا سبز از محل سوراخ، نشانه عفونت باکتریایی است. اگر ترشحات بوی بدی داشته باشند، احتمال عفونت بیشتر است.
- احساس گرما در ناحیه گوش: اگر گوش بیش از حد گرم شود و با سایر علائم همراه باشد، ممکن است عفونت وجود داشته باشد.
- تب: در موارد شدید، نوزاد ممکن است تب کند که نشانه گسترش عفونت به بدن است.
- عدم بهبود و بدتر شدن علائم: اگر علائم پس از ۲ تا ۳ روز به جای بهتر شدن، بدتر شدند، احتمال عفونت بالاست.
واکنش‌های حساسیتی بعد از سوراخ کردن گوش نوزاد
گاهی اوقات، نوزاد ممکن است به فلز گوشواره یا مواد به‌کاررفته در فرآیند سوراخ کردن گوش حساسیت نشان دهد. این واکنش‌ها با عفونت متفاوت هستند. علائم حساسیت شامل:
- خارش و قرمزی شدید: اگر اطراف سوراخ زیاد خارش داشته باشد، قرمز شود، اما چرک نداشته باشد، احتمال حساسیت بالاست.
- ایجاد تاول‌های کوچک یا خشکی پوست: گاهی تاول‌های ریز یا پوسته‌پوسته شدن روی یا اطراف سوراخ دیده می‌شود که نشانه حساسیت به فلز است.
- التهاب مزمن بدون عفونت: اگر قرمزی و التهاب هفته‌ها ادامه داشته باشد اما چرک و تب وجود نداشته باشد، احتمال دارد که گوشواره عامل حساسیت باشد.
- واکنش آلرژیک شدید (بسیار نادر): در موارد نادر، نوزاد ممکن است دچار تورم شدید، کهیر یا مشکلات تنفسی شود. در این صورت، فوراً باید به پزشک مراجعه کرد
اقدامات لازم در صورت مشاهده علائم عفونت یا حساسیت
در صورت مشاهده علائم خفیف عفونت:
- گوش را با آب‌نمک یا محلول ضدعفونیکننده مخصوص تمیز کنید.
- گوشواره را خارج نکنید، مگر اینکه پزشک توصیه کند.
- در صورت ادامه علائم، با پزشک مشورت کنید.
در صورت مشاهده علائم شدید (چرک زیاد، تب، یا تورم گسترده):
- فوراً به پزشک مراجعه کنید.
- ممکن است نیاز به آنتیبیوتیک یا تعویض گوشواره باشد.
در صورت مشاهده علائم حساسیت:
- گوشواره را با گوشوارههای طلای ۱۸ عیار، نقره استرلینگ یا تیتانیوم جایگزین کنید.
- اگر علائم ادامه داشت، با پزشک مشورت کنید.
مطالعه بیشتر: ستون فقرات نوزاد یکی از حساس‌ترین بخش‌های بدن او است که نیاز به مراقبت ویژه دارد. ستون فقرات نقش اساسی در حرکت، تعادل و حفاظت از سیستم عصبی دارد. در ماه‌های اول زندگی، ستون فقرات به‌طور کامل شکل نگرفته و استخوان‌ها هنوز نرم و انعطاف‌پذیر هستند. بنابراین، مراقبت صحیح از آن می‌تواند از بروز مشکلات اسکلتی و حرکتی در آینده جلوگیری کند. برای مطالعه بیشتر به صفحه مراقبت از ستون فقرات نوزاد مراجعه کنید.
انتخاب گوشواره مناسب برای نوزاد
انتخاب گوشواره برای نوزاد باید ایمن، ضدحساسیت و راحت باشد تا از عفونت، حساسیت و آسیب جلوگیری شود.
۱. جنس گوشواره (ضد حساسیت و ایمن)
بهترین گزینه‌ها برای جلوگیری از حساسیت و عفونت:
- طلای ۱۴ یا ۱۸ عیار (بهتر است طلای زرد باشد، زیرا طلای سفید ممکن است حاوی نیکل باشد.)
- نقره استرلینگ (۹۲۵) (اما اگر نقره خالص باشد، ممکن است در طول زمان تیره شود.)
- تیتانیوم پزشکی (بسیار سبک، ضدحساسیت و مقاوم در برابر زنگ‌زدگی.)
- استیل ضدزنگ پزشکی (گزینه‌ای اقتصادی و ضدحساسیت.)
گوشواره‌هایی که نباید استفاده شوند:
- فلزات ارزان‌قیمت با نیکل (ممکن است باعث آلرژی و خارش شوند.)
- برنج و مس (باعث سیاه شدن پوست و ایجاد حساسیت می‌شوند.)
۲. نوع قفل گوشواره (ایمن و راحت)
قفل‌های ایمن برای نوزاد:
- قفل پیچشی (Screw Back) → ایمن‌ترین گزینه! این قفل‌ها روی میله پیچ می‌شوند و به‌راحتی باز نمی‌شوند.
- قفل قلابی با پوشش سیلیکونی → سبک و راحت، اما ممکن است بعد از مدتی شل شود.
قفل‌هایی که نباید استفاده شوند:
- قفل فشاری معمولی (Push Back) → ممکن است نوزاد آن را بکشد و قورت دهد!
- قفل حلقه‌ای باز (Hook) → می‌تواند به لباس گیر کند و باعث آسیب شود
3. طراحی گوشواره (کوچک، سبک و بدون لبه‌های تیز)
بهترین طراحی‌ها برای نوزاد:
- گوشوارههای میخی (Stud Earrings) → کوچک، سبک و بدون خطر گیر کردن.
- گوشوارههای گرد و نرم با سطح صاف → از آسیب به پوست جلوگیری می‌کند.
طراحی‌هایی که نباید استفاده شوند:
- گوشوارههای بلند یا آویزدار (ممکن است نوزاد آن را بکشد و باعث آسیب شود.)
- طرح‌های نوک‌تیز یا زبر (می‌تواند به پوست حساس نوزاد آسیب بزند.
۴. اندازه گوشواره (کوچک و سبک)
ابعاد مناسب گوشواره نوزاد:
- قطر ۳ تا ۵ میلی‌متر
- وزن سبک (کمتر از ۱ گرم)
گوشوارههای بزرگ یا سنگین باعث کشیدگی سوراخ گوش و درد می‌شوند.
۵. نحوه نگهداری و تمیز کردن گوشواره نوزاد
- گوشواره را قبل از استفاده ضدعفونی کنید (با الکل یا آب نمک استریل).
- حداقل ۴ تا ۶ هفته گوشواره اولیه را برندارید تا سوراخ به‌خوبی بهبود یابد.
- بعد از بهبودی، هرچند وقت یک‌بار گوشواره را تمیز کنید تا از تجمع باکتری‌ها جلوگیری شود.
۶. زمان مناسب برای تغییر گوشواره نوزاد
زمان مناسب تغییر گوشوارده بعد از ۶ تا ۸ هفته (اگر سوراخ گوش کاملاً بهبود یافته باشد) است. تعویض زودتر ممکن است باعث تحریک و عفونت شود.
مدت زمان لازم برای بهبودی کامل سوراخ گوش در نوزادان
مدت زمان بهبودی سوراخ گوش نوزاد به عوامل مختلفی مثل سیستم ایمنی بدن، مراقبت‌های بهداشتی و نوع گوشواره بستگی دارد. اما به‌طور کلی:
- بهبودی اولیه: ۴ تا ۶ هفته
- در این مدت، سوراخ گوش هنوز حساس و مستعد عفونت است.
- نباید گوشواره را خارج کرد یا آن را زیاد لمس کرد.
- بهبودی کامل: ۴ تا ۶ ماه
پس از ۶ هفته، اگر هیچ نشانه‌ای از عفونت وجود نداشته باشد، می‌توان گوشواره را تعویض کرد. اما برای اینکه سوراخ گوش کاملاً تثبیت شود و بسته نشود، باید تا ۴ تا ۶ ماه همیشه گوشواره در گوش باشد. اگر گوشواره زودتر از ۶ هفته برداشته شود، ممکن است سوراخ بسته شود.
در برخی نوزادان، بسته شدن سوراخ حتی تا یک سال بعد نیز ممکن است رخ دهد، به‌ویژه اگر گوشواره برای مدت طولانی خارج شود.
عوامل مؤثر بر سرعت بهبودی
- رعایت بهداشت → تمیز کردن روزانه با آب‌نمک یا محلول مخصوص.
- عدم تعویض زودهنگام گوشواره → حداقل ۶ هفته باید از گوشواره اولیه استفاده شود.
- عدم لمس مداوم گوش → لمس مکرر با دستهای آلوده می‌تواند باعث عفونت شود.
- جنس مناسب گوشواره → استفاده از طلا، نقره استرلینگ یا تیتانیوم پزشکی از حساسیت و التهاب جلوگیری می‌کند.
نشانه‌های بهبودی کامل سوراخ گوش نوزاد
- عدم وجود قرمزی، التهاب یا حساسیت در اطراف سوراخ گوش
- عدم احساس درد هنگام چرخاندن گوشواره
- بسته نشدن سوراخ حتی بعد از چند ساعت بدون گوشواره
در صورت مشاهده علائمی مثل ترشح چرک، قرمزی شدید، تورم یا درد مداوم، بهتر است با پزشک مشورت شود.
مطالعه بیشتر: پس از تولد نوزاد، بند ناف که در دوران بارداری وظیفه تأمین مواد مغذی و اکسیژن را بر عهده داشت، دیگر عملکردی ندارد و به تدریج خشک شده و می‌افتد. والدین معمولاً اطلاعات کافی درباره نحوه مراقبت از بند ناف قبل از افتادن دارند، اما مراقبت از ناف نوزاد بعد از افتادن نیز به همان اندازه مهم است. در مقاله مراقبت از ناف نوزاد بعد از افتادن، در این مورد بیشتر بخوانید.
زمان مراجعه به پزشک پس از سوراخ گوش نوزاد
زمان‌هایی که باید پس از سوراخ کردن گوش نوزاد به پزشک مراجعه کرد:
۱. علائم شدید عفونت
اگر نوزاد علائم زیر را داشت، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید:
- تورم و قرمزی بیش از حد که به‌جای کاهش، بیشتر می‌شود.
- ترشح چرک زرد، سبز یا بدبو از محل سوراخ گوش.
- داغ شدن ناحیه سوراخ گوش همراه با درد و التهاب.
- ایجاد زخم، دلمه یا تاول‌های چرکی اطراف سوراخ.
- تب (۳۸ درجه یا بیشتر) که ممکن است نشانه گسترش عفونت باشد.
۲. واکنش‌های حساسیتی شدید
اگر نوزاد به جنس گوشواره حساسیت داشته باشد، ممکن است دچار این علائم شود:
- خارش شدید و مداوم اطراف گوش.
- خشکی، پوسته‌پوسته شدن یا ایجاد تاول‌های ریز روی پوست.
- قرمزی که بعد از چند روز بهبود نیابد یا گسترش پیدا کند.
۳. بسته شدن جزئی یا غیرطبیعی سوراخ گوش
اگر سوراخ گوش بسته شده یا مسیر آن تغییر کرده باشد، ممکن است گوشواره به‌درستی وارد نشود. در موارد نادر، ممکن است گوشواره داخل پوست گیر کند و نیاز به بررسی پزشکی داشته باشد.
۴. طولانی شدن روند بهبودی
اگر بعد از ۶ هفته، سوراخ گوش هنوز قرمز، ملتهب یا حساس است، ممکن است مشکلی در بهبود زخم وجود داشته باشد. پزشک می‌تواند بررسی کند که آیا نیاز به درمان خاصی مثل آنتیبیوتیک یا کرم‌های ترمیم‌کننده هست یا نه.
۵. واکنش‌های شدید نوزاد
اگر نوزاد بی‌قرار است، زیاد گریه می‌کند یا هنگام لمس گوش واکنش دردناک نشان می‌دهد، ممکن است نشانه یک مشکل جدی باشد.
مطالعه بیشتر: انتخاب یک کلینیک مامایی مناسب یکی از مهم‌ترین تصمیماتی است که زنان در طول زندگی خود می‌گیرند. خدمات مامایی نه تنها در دوران بارداری، بلکه در تمامی مراحل سلامت زنان از مشاوره‌های قبل از بارداری گرفته تا مراقبت‌های پس از زایمان و حتی سلامت باروری، نقشی کلیدی ایفا می‌کنند. در شهری بزرگ و پرجمعیت مانند تهران، کلینیک‌های مامایی متعددی وجود دارند که هر یک با ارائه خدمات تخصصی و به‌روز، سعی در جلب رضایت مراجعان دارند. اما بهترین کلینیک مامایی در تهران کدام است؟ برای پاسخ به این سوال مشاهده صفحه بهترین کلینیک مامایی پیشنهاد می شود.
سوالات متداول برای مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش نوزاد
- چه زمانی بهتر است گوش نوزاد را سوراخ کنیم؟
بهترین زمان برای سوراخ کردن گوش نوزاد ۲ تا ۶ ماهگی است. در این بازه زمانی، سیستم ایمنی نوزاد تقویت شده و خطر عفونت و التهاب کمتر است. برخی پزشکان توصیه می‌کنند که بهتر است تا ۱ یا ۲ سالگی صبر شود تا کودک توانایی تحمل درد و مراقبت بهتر را داشته باشد.
- چه مراقبتهایی باید بعد از سوراخ کردن گوش نوزاد انجام دهم؟
بعد از سوراخ کردن گوش، مهم است که دستهای خود را قبل از لمس گوش شسته و از محلولهای ضدعفونیکننده برای تمیز کردن گوش استفاده کنید. گوشواره باید بهآرامی چرخانده شود و حداقل ۴ تا ۶ هفته از تعویض آن پرهیز شود. همچنین باید از تماس با آب آلوده و تحریککنندهها خودداری کنید و در صورت نیاز از پماد آنتیبیوتیک استفاده کنید.
- چگونه میتوانم از عفونت گوش جلوگیری کنم؟
برای جلوگیری از عفونت، گوش را روزانه با محلولهای ضدعفونیکننده تمیز کنید و از دست زدن غیرضروری به گوش پرهیز کنید. همچنین از گوشوارههای با فلزات حساسیتزا مانند نیکل خودداری کرده و از استخر و آب آلوده دوری کنید.
- چه علائمی نشان‌دهنده عفونت یا حساسیت در گوش نوزاد هستند؟
علائم عفونت شامل قرمزی، تورم، ترشح چرک، درد شدید و تب است. علائم حساسیت شامل خارش شدید، قرمزی، تاول‌های کوچک یا خشکی پوست است. در صورت مشاهده این علائم، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
- چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر نوزاد علائمی مانند ترشح چرک، تب، تورم و قرمزی بیش از حد، درد شدید یا بسته شدن سوراخ گوش را تجربه کرد، باید فوراً به پزشک مراجعه کرد. همچنین اگر بعد از ۶ هفته هنوز زخم به‌طور کامل بهبود نیافته است یا علائم عفونت ادامه داشت، مشورت با پزشک ضروری است.
