فیبروم رحم چیست و چه تفاوتی با پولیپ رحم دارد؟
فیبروم رحم که به عنوان لیومیوم نیز شناخته می شود، یک تومور غیرسرطانی (خوش خیم) است که در دیواره عضلانی رحم ایجاد می شود. فیبروم ها از سلول های ماهیچه صاف و بافت همبند فیبری تشکیل شده اند و می توانند از نظر اندازه، شکل و تعداد متفاوت باشند.
علائم فیبروم
فیبروم رحم می تواند علائم مختلفی را نشان دهد، اگرچه بسیاری از زنان ممکن است اصلاً علائمی را تجربه نکنند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- خونریزی شدید قاعدگی: افزایش جریان قاعدگی که اغلب منجر به خیساندن سریع محصولات بهداشتی می شود.
- دوره های قاعدگی طولانی تر: دوره هایی که بیشتر از حد معمول طول می کشد، گاهی اوقات بیش از یک هفته طول می کشد.
- درد یا فشار لگن: ناراحتی مزمن یا احساس فشار در ناحیه لگن.
- تکررادرار: افزایش اضطرار برای ادرار کردن یا نیاز به دفعات بیشتر ادرار، به دلیل فشار ناشی از فیبروم بر روی مثانه.
- درد در حین مقاربت
- کمردرد: درد مداوم در ناحیه کمر که ممکن است به اندازه یا موقعیت فیبروم ها مرتبط باشد.
- تورم یا اتساع شکم: احساس پری یا نفخ در شکم، که ممکن است گاهی قابل توجه باشد یا منجر به تغییر در شکل بدن شود.
- مشکلات باروری: در برخی موارد، فیبروم ها ممکن است به مشکلات باروری یا عوارض بارداری کمک کنند، اگرچه این امر کمتر رایج است.
عصر جدید مامایی در دوره آموزشی “دوره آموزشی خونریزی های غیر طبیعی زنان DUB/AUB” تمام پولیپ ها و فیبروم ها از تشخیص تا درمان به روش نسخه نویسی آماده کرده است تا اگر علاقه مند به یادگیری هستید بتوانید بهترین آموزش را در اختیار داشته باشید.
فرق فیبروم رحم و پولیپ رحم چیست؟
فیبروم‌های رحم و پولیپ‌های رحمی هردو تومورهایی هستند که می‌توانند در رحم ایجاد شوند، اما ویژگی‌ها، منشأ و پیامدهای متمایزی دارند.
فیبروم ها که به عنوان لیومیوم نیز شناخته می شوند، تومورهای غیر سرطانی هستند که از ماهیچه صاف و بافت فیبری تشکیل شده اند که در دیواره رحم ایجاد می شوند اما پولیپ رحم توده هایی هستند که به پوشش داخلی رحم (آندومتر) متصل می شوند که می توانند خوش خیم یا به ندرت پیش سرطانی باشند.
پولیپ رحمی میتواند از چند میلی متر تا چند سانتی متر باشد. اغلب به صورت تک رشد رخ می دهد، اما می تواند چندگانه باشد اما فیبروم رحمی می تواند از نظر اندازه بسیار متفاوت باشد و اغلب به صورت چندتایی رخ می دهد.علل پیدایش پولیپ های رحمی مرتبط با عوامل هورمونی، به ویژه استروژن میباشد اما علت دقیق فیبروم های رحمی ناشناخته وممکن است تحت تاثیر عوامل هورمونی و ژنتیکی باشد.
پولیپ رحمی مکن است باعث خونریزی قاعدگی نامنظم، خونریزی شدید یا خونریزی بین قاعدگی شود اما اغلب بدون علامت است.اما پولیپ رحمی معمولاً منجر به خونریزی شدید قاعدگی، درد لگن، فشار و تکرر ادرار می شود.
علت ایجاد فیبروم رحم
علت دقیق فیبروم رحم به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که چندین عامل در ایجاد آنها نقش دارند:
- هورمون ها: استروژن و پروژسترون، هورمون هایی که چرخه قاعدگی را تنظیم می کنند، تصور می شود که باعث رشد فیبروم ها می شوند. فیبروم ها اغلب پس از یائسگی زمانی که سطح هورمون کاهش می یابد، کوچک می شوند.
- عوامل ژنتیکی: ممکن است استعداد ژنتیکی برای ایجاد فیبروم وجود داشته باشد. زنان با سابقه خانوادگی فیبروم در معرض خطر بیشتری هستند.
- عوامل رشد: موادی که به بدن در حفظ بافت‌ها کمک می‌کنند، مانند فاکتور رشد شبه انسولین، ممکن است بر رشد فیبروم تأثیر بگذارد.
- سایر عوامل خطر: عواملی مانند چاقی، رژیم غذایی، سن (شایع تر در زنان 30 تا 40 ساله) و برخی شرایط پزشکی (مانند فشار خون بالا) ممکن است خطر ابتلا به فیبروم را افزایش دهند.
- عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی محیطی نیز ممکن است در تشکیل آنها نقش داشته باشد، اگرچه تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
علائم فیبروم رحم بدخیم
فیبروم بدخیم رحم نادر است. اکثر فیبروم ها خوش خیم (غیر سرطانی) هستند. با این حال، هنگامی که فیبروم ها الگوهای رشد یا تغییرات غیرعادی را نشان می دهند، گاهی اوقات می توانند نشان دهنده بدخیمی مانند سارکوم رحم باشند. علائمی که ممکن است باعث نگرانی شود عبارتند از:
- خونریزی غیرمعمول: خونریزی شدید یا طولانی قاعدگی، لکه بینی بین قاعدگی، یا خونریزی بعد از یائسگی.
- درد یا فشار لگن: درد یا فشار لگنی مداوم که ممکن است شدیدتر از آنچه معمولاً در فیبروم‌های معمولی تجربه میشود باشد.
- بزرگ شدن رحم: بزرگ شدن قابل توجه شکم یا احساس پری، که ممکن است نشان دهنده افزایش اندازه فیبروم باشد.
- تغییرات در دفع ادرار یا عادات روده: افزایش تکرر ادرار، مشکل در تخلیه مثانه، یا تغییر در عادات روده، اغلب به دلیل فشار ناشی از یک توده در حال گسترش است.
- کاهش وزن: کاهش وزن غیرقابل توضیح ممکن است یک علامت نگران کننده باشد که نیاز به بررسی بیشتر دارد.
- ضعف یا خستگی: خستگی یا ضعف مداوم که می تواند با کم خونی ناشی از خونریزی شدید مرتبط باشد.
اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، به خصوص اگر با چرخه قاعدگی طبیعی شما متفاوت باشد یا اگر نگرانی در مورد رشد فیبروم دارید، مهم است که برای ارزیابی و تشخیص مناسب با یک پزشک مشورت کنید. تشخیص زودهنگام برای مدیریت هر بدخیمی بالقوه بسیار مهم است.
بیشتر بخوانید: سرطان رحم معمولاً از سلول های موجود در اندومتر (پوشش داخلی رحم) شروع می شود و به عنوان سرطان اندومتر شناخته می شود. این سرطان یکی از شایع ترین سرطان های زنان است و اغلب در زنان پس از یائسگی تشخیص داده میشود. این بیماری زمانی رخ می دهد که سلول های رحم به طور غیر طبیعی رشد کرده و تومور هایی را تشکیل می دهند. در مقاله “علائم سرطان رحم در زنان یائسه“، به بررسی جامع این بیماری، از جمله انواع، علل، علائم، تشخیص، درمان و روش های پیشگیری می پردازیم.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به فیبروم هستند؟
عوامل متعددی می توانند خطر ابتلا به فیبروم رحم را افزایش دهند، از جمله:
- سن: زنان 30 تا 40 ساله در معرض خطر بیشتری هستند، زیرا فیبروم ها در طول سال های باروری ایجاد می شوند.
- سابقه خانوادگی: سابقه خانوادگی فیبروم می تواند خطر ابتلا به فیبروم را افزایش دهد. اگر مادر یا خواهرفرد فیبروم داشته باشد، احتمال ابتلا فرد به آن بیشتر است.
- قومیت: زنان آفریقایی آمریکایی در مقایسه با زنان با پیشینه های نژادی یا قومی دیگر در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به فیبروم هستند.
- چاقی: اضافه وزن یا چاقی به دلیل سطوح بالاتر استروژن مرتبط با چربی اضافی بدن، با افزایش خطر فیبروم مرتبط است.
- عوامل هورمونی: زنان با سطوح بالاتر استروژن یا کسانی که تغییرات هورمونی را تجربه می کنند، مانند موارد مربوط به بارداری یا درمان جایگزینی هورمونی، ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.
- رژیم غذایی: رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز و کم میوه و سبزیجات ممکن است خطر فیبروم را افزایش دهد.
- قاعدگی زودهنگام: زنانی که از سنین پایین شروع به قاعدگی کرده اند، ممکن است خطر ابتلا به فیبروم را افزایش دهند.
- سایر شرایط پزشکی: شرایطی مانند فشار خون بالا یا برخی اختلالات دستگاه تناسلی نیز ممکن است در این خطر نقش داشته باشند.
در حالی که این عوامل می توانند احتمال ابتلا به فیبروم را افزایش دهند، مهم است که به خاطر داشته باشید که بسیاری از زنان دارای عوامل خطر به آنها مبتلا نمی شوند و برخی از زنان بدون عوامل خطر همچنان می توانند فیبروم را تجربه کنند.
فیبروم چگونه تشخیص داده میشود؟
- معاینه لگن: یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است یک معاینه لگنی را برای بررسی هرگونه رشد غیرعادی یا ناهنجاری در رحم انجام دهد. بزرگ شدن رحم ممکن است نشان دهنده وجود فیبروم باشد.
- سونوگرافی: این روش متداول ترین روش تصویربرداری است. از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از رحم استفاده می کند و می تواند اندازه، تعداد و محل فیبروم ها را آشکار کند.
- سونوگرافی ترانس واژینال: این سونوگرافی نمای نزدیک تری از رحم ارائه می دهد.
- MRI: تصاویر دقیق تری ارائه می دهد و می تواند به ارزیابی تعداد، اندازه و محل فیبروم ها و همچنین تمایز بین فیبروم ها و سایر شرایط کمک کند..
- هیستروسونوگرافی: این یک روش سونوگرافی ویژه است که در آن مایعی به داخل رحم تزریق می شود تا تصویر واضح تری ارائه کند و امکان تجسم بهتر فیبروم ها و پوشش داخلی رحم را فراهم کند.
- هیستروسکوپی: در این روش، یک لوله نازک و روشن (هیستروسکوپ) از طریق دهانه رحم وارد رحم می شود و به پزشک اجازه می دهد تا قسمت داخلی رحم را ببیند و فیبروم ها را مستقیماً شناسایی کند.
- سونوهیستروگرافی: مشابه هیستروسونوگرافی، این آزمایش شامل تزریق سالین به داخل رحم در حین انجام سونوگرافی برای تجسم بهتر ناهنجاری های رحمی است.
- بیوپسی: در برخی موارد، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است بیوپسی را برای جمع آوری نمونه ای از بافت رحم برای رد سایر بیماری ها، از جمله سرطان، انجام دهد.
انواع فیبروم رحمی
فیبروم داخل دیواره
این فیبروم ها در دیواره عضلانی رحم رشد می کنند. آنها شایع ترین نوع هستند و می توانند باعث بزرگ شدن رحم شوند که منجر به علائمی مانند خونریزی شدید قاعدگی و درد لگن می شود.
بیشتر بخوانید: نارسایی دهانه رحم یا نارسایی سرویکس به حالتی گفته می شود که دهانه رحم، بخشی از رحم که به واژن متصل است، به طور غیرطبیعی زود باز می شود و یا ضعیف می شود. این وضعیت معمولاً در دوران بارداری دیده می شود و ممکن است بدون درد رخ دهد. نارسایی دهانه رحم به این معنا است که دهانه رحم نمی تواند بارداری را به طور کامل تا پایان دوران خود حفظ کند. این مشکل می تواند منجر به زایمان زودرس یا سقط جنین در سه ماهه دوم یا سوم بارداری شود. برای کسب اطلاعات بیشتر بلاگ “نارسایی رحم چیست؟” را مطالعه کنید.
فیبروم ساب سروزال
این فیبروم ها در دیواره خارجی رحم (سروز) ایجاد می شوند. آنها ممکن است به سمت بیرون رشد کنند و گاهی اوقات می توانند بسیار بزرگ باشند و به طور بالقوه باعث ایجاد فشار بر اندام های اطراف شوند.
فیبروم زیر مخاطی
این فیبروم ها درست در زیر پوشش داخلی رحم (اندومتر) قرار دارند و می توانند به داخل حفره رحم بیرون بزنند. آنها کمتر شایع هستند اما می توانند منجر به قاعدگی شدیدتر، ناباروری و سقط جنین شوند.
فیبروم ساقه دار
این فیبروم ها توسط یک ساقه نازک به رحم می چسبند. بسته به محل آنها می توانند ساب سرزی یا زیر مخاطی باشند. هنگامی که آنها زیر سرزی هستند، می توانند مانند قارچ از رحم آویزان شوند.
فیبروم دهانه رحم
اینها فیبروم هایی هستند که در دهانه رحم، قسمت پایینی رحم که آن را به واژن متصل می کند، ایجاد می شوند. آنها کمتر شایع هستند و گاهی اوقات می توانند بر قاعدگی و باروری تأثیر بگذارند.
بیشتر بخوانید: زگیل تناسلی یک عفونت شایع مقاربتی (STI) است که توسط گونه های خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود. آنها عمدتاً با انواع کم خطر HPV، به ویژه نوع 6 و نوع 11 مرتبط هستند. این زگیل ها می توانند به صورت تورم های کوچک، گوشتی یا خاکستری در ناحیه تناسلی، از جمله ولوو، واژن، دهانه رحم، مقعد و در مردان در آلت تناسلی و کیسه بیضه ایجاد شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر بلاگ “انواع زگیل تناسلی (HPV) چیست؟” را مطالعه کنید.
