5 مورد رایج بیماری های سینه، انواع بیماری خوش‌خیم پستان

بیماری‌های سینه، در انواع بیماری های خوش‌خیم پستان، شامل مجموعه‌ای از تغییرات و مشکلات غیرسرطانی در بافت پستان هستند که اغلب در سنین باروری، به‌ویژه بین ۲۰ تا ۴۵ سالگی، بروز می‌کنند. این بیماری‌ها معمولاً تهدید جدی برای سلامت فرد محسوب نمی‌شوند و به سرطان تبدیل نمی‌شوند، اما می‌توانند علائمی مانند درد، تورم یا تغییر شکل در پستان ایجاد کنند که نیاز به بررسی پزشکی دارد. آگاهی از این بیماری‌ها و تشخیص به‌موقع آن‌ها می‌تواند به کاهش نگرانی‌ها و مدیریت بهتر شرایط کمک کند.

البته ناگفته نماند که تشخیص به موقع بیماری های بد خیم سینه مانند سرطان سینه نیز بسیار با اهمیت است. سرطان پستان حدود ۳۰ درصد همه ی سرطان ها را در زنان تشکیل می دهد که در بخش دوم همین مقاله به طور مفصل در مورد آن توضیح داده شده است.

انواع بیماری‌های خوش‌خیم پستان

بیماری‌های خوش‌خیم پستان انواع مختلفی دارند که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- فیبروآدنوم

فیبروآدنوم یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پستان است که از ترکیب بافت غددی و فیبروزی (بافت همبند) به‌وجود می‌آید. این تومورها به‌طور معمول بی‌خطر و غیرسرطانی هستند و معمولاً در زنان جوان، به‌ویژه در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی، رخ می‌دهند. فیبروآدنوم ممکن است در یک یا هر دو پستان به‌طور جداگانه یا همزمان مشاهده شود.

علائم فیبروآدنوم

• توده یا غده سفت: فیبروآدنوم معمولاً به‌صورت یک توده گرد، صاف و سفت در پستان احساس می‌شود. این توده‌ها معمولاً قابل حرکت هستند و بدون درد می‌باشند.
• عدم حساسیت: معمولاً فیبروآدنوم‌ها بدون درد یا حساسیت هستند. با این حال، گاهی ممکن است بیمار در اثر فشار روی توده احساس ناراحتی کند.
• افزایش حجم در دوران قاعدگی: برخی از فیبروآدنوم‌ها ممکن است در طول دوران قاعدگی بزرگ‌تر شوند یا حساس‌تر شوند، اما این تغییرات معمولاً موقت هستند.
• وجود توده‌های متعدد: در برخی از موارد، ممکن است چندین فیبروآدنوم در یک یا هر دو پستان تشکیل شود.

تشخیص فیبروآدنوم

1. معاینه فیزیکی
2. سونوگرافی پستان
3. ماموگرافی
4. بیوپسی پستان

درمان فیبروآدنوم

• مشاهده و پیگیری: اگر فیبروآدنوم بدون علائم و به‌صورت کوچک باشد، پزشک ممکن است فقط توصیه کند که توده تحت نظر قرار گیرد و هیچ درمان خاصی لازم نباشد.
• برداشت جراحی: در مواردی که فیبروآدنوم بزرگ است، درد ایجاد می‌کند یا نگرانی‌هایی در مورد آن وجود دارد (مانند تغییرات در ظاهر یا احساس توده)، ممکن است جراحی برای برداشتن آن پیشنهاد شود. این عمل معمولاً یک عمل سرپایی است و بیمار می‌تواند همان روز مرخص شود.
• کریوتراپی: در برخی موارد، از روش‌هایی مانند کریوتراپی برای درمان فیبروآدنوم‌ها استفاده می‌شود. در این روش، با استفاده از سرمای شدید، فیبروآدنوم منجمد شده و از بین می‌رود.
• درمان هورمونی: درمان‌های هورمونی معمولاً برای فیبروآدنوم پیشنهاد نمی‌شود، زیرا در برخی موارد این تومورها تحت تأثیر هورمون‌های زنانه (استروژن و پروژسترون) رشد می‌کنند. بنابراین درمان هورمونی معمولاً نتیجه‌ای در کاهش اندازه فیبروآدنوم ندارد.

پیش‌آگهی و عوارض

فیبروآدنوم‌ها معمولاً بی‌ضرر و خوش‌خیم هستند و به‌ندرت به سرطان تبدیل می‌شوند. در بیشتر موارد، درمان یا نظارت منظم کافی است و هیچ عارضه جدی برای بیمار ایجاد نمی‌شود. در برخی موارد، اگر فیبروآدنوم‌ها درمان نشوند، ممکن است به‌طور مداوم تغییر کنند یا بزرگ‌تر شوند، اما معمولاً این تغییرات خطرناک نیستند.

2. بیماری فیبروکیستیک پستان

بیماری فیبروزکیستیک پستان، که به آن تغییرات فیبروکیستیک پستان نیز گفته می‌شود، یکی از شایع‌ترین مشکلات پستان در زنان است. این بیماری به‌طور معمول در زنان در سنین باروری و به‌ویژه در سنین ۲۰ تا ۴۵ سال رخ می‌دهد و به‌طور کلی به تغییرات غیرسرطانی در بافت پستان اشاره دارد که موجب ایجاد کیست‌ها و بافت‌های فیبروزی (همبند) می‌شود.

علائم بیماری فیبروزکیستیک پستان

1. کیست‌ها: کیست‌های پر از مایع در پستان‌ها به‌طور شایع در این بیماری ایجاد می‌شوند. این کیست‌ها ممکن است با فشار یا لمس محسوس باشند. کیست‌ها معمولاً نرم هستند و ممکن است در طول دوره قاعدگی تغییر اندازه دهند.
2. درد و حساسیت: بسیاری از زنان مبتلا به بیماری فیبروزکیستیک پستان از درد و حساسیت در پستان‌ها شکایت دارند. این درد معمولاً پیش از قاعدگی شدیدتر می‌شود و می‌تواند در هر دو پستان احساس شود.
3. تورم: تورم و بزرگ شدن پستان‌ها در طول سیکل قاعدگی یکی دیگر از علائم رایج است. این تغییرات معمولاً با شروع قاعدگی کاهش می‌یابد.
4. تغییرات بافت پستان: در این بیماری، بافت پستان به‌طور کلی دچار تغییرات می‌شود. معمولاً پستان‌ها حالت سفت و گره‌ای پیدا می‌کنند و در نتیجه لمس آن‌ها ممکن است به‌طور غیرطبیعی و توده‌ای باشد.
5. ترشح از نوک پستان: گاهی اوقات در این بیماری ترشحاتی از نوک پستان به‌ویژه در هنگام فشار مشاهده می‌شود. این ترشحات معمولاً بی‌رنگ یا زردرنگ هستند و نشانه‌ای از بیماری‌های جدی‌تر نیستند.

تشخیص بیماری فیبروزکیستیک پستان

1. معاینه بالینی
2. سونوگرافی پستان
3.  ماموگرافی

درمان بیماری فیبروزکیستیک پستان

1. مشاهده و پیگیری: در اغلب موارد، بیمار تنها باید به دقت وضعیت پستان‌های خود را پیگیری کرده و تغییرات جدیدی را گزارش دهد. این نوع پیگیری می‌تواند در کاهش نگرانی‌ها و مشکلات مربوط به این بیماری مؤثر باشد.
2. داروهای مسکن و ضد التهاب: برای کاهش درد و التهاب، داروهای مسکن مانند استامینوفن یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) می‌توانند مفید باشند.
3. کاهش مصرف کافئین: برخی از زنان گزارش کرده‌اند که کاهش مصرف کافئین می‌تواند به کاهش درد و حساسیت پستان کمک کند.
4. درمان هورمونی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای هورمونی مانند قرص‌های ضد بارداری یا داروهایی برای تعدیل سطح استروژن تجویز کند. این درمان‌ها به‌ویژه در صورتی که علائم ناشی از تغییرات هورمونی باشند، می‌توانند مفید باشند.
5. جراحی: در موارد نادر که کیست‌ها بزرگ یا دردناک شوند یا تغییرات مشکوک در پستان‌ها مشاهده شود، ممکن است جراحی برای برداشتن کیست‌ها یا توده‌های غیرطبیعی انجام شود.

نکات پیشگیری و مدیریت

• پیگیری منظم: ماما باید به زنان توصیه کند که در صورت مشاهده هرگونه تغییر جدید در پستان‌ها، به پزشک مراجعه کنند. معاینات دوره‌ای پستان توسط خود فرد یا متخصص می‌تواند به شناسایی زودهنگام مشکلات کمک کند.
• آموزش خودمراقبتی: آموزش به زنان در مورد نحوه انجام معاینه پستان به‌طور منظم می‌تواند در تشخیص زودهنگام تغییرات کمک‌کننده باشد. زنان باید با احساسات و تغییرات طبیعی در پستان‌های خود آشنا شوند تا در صورت بروز هرگونه تغییر مشکوک، سریع‌تر اقدام کنند.

3- توده‌های کیستی

توده‌های کیستی پستان یکی از شایع‌ترین علل بروز توده‌های خوش‌خیم در پستان هستند که معمولاً در سنین باروری (بین ۳۰ تا ۵۰ سال) مشاهده می‌شوند. این کیست‌ها کیسه‌های پر از مایع هستند که در بافت پستان تشکیل می‌شوند و معمولاً بی‌ضرر و غیرسرطانی هستند.

علائم توده‌های کیستی پستان

1. احساس توده در پستان: کیست‌ها معمولاً به‌صورت توده‌های نرم و گرد در پستان احساس می‌شوند. این توده‌ها معمولاً قابل حرکت هستند و در اغلب موارد دردناک نمی‌باشند.
2. درد و حساسیت: برخی از زنان ممکن است در اثر وجود کیست‌ها احساس درد یا حساسیت در پستان‌ها داشته باشند، به‌ویژه قبل از دوران قاعدگی. این درد به‌طور معمول با آغاز قاعدگی کاهش می‌یابد.
3. افزایش یا کاهش اندازه کیست‌ها: کیست‌ها معمولاً در طول دوره قاعدگی تغییر اندازه می‌دهند. آن‌ها در دوران پیش از قاعدگی ممکن است بزرگ‌تر شوند و پس از پایان قاعدگی کوچک‌تر شوند.
4.  ترشح از نوک پستان: گاهی اوقات، کیست‌های بزرگ ممکن است باعث ترشح از نوک پستان شوند، اما این ترشحات معمولاً بی‌رنگ یا زردرنگ هستند و نشان‌دهنده یک بیماری جدی نیستند.

تشخیص توده‌های کیستی پستان

1. معاینه بالینی
2. سونوگرافی پستان
3. ماموگرافی
4. آسپیره کردن (برداشت مایع کیست)

درمان توده‌های کیستی پستان

1. مشاهده و پیگیری: در اکثر موارد، کیست‌ها به‌طور خودبه‌خود تغییر اندازه می‌دهند و نیازی به درمان ندارند. بیمار معمولاً باید تحت نظارت منظم قرار گیرد تا در صورت تغییرات جدید یا بزرگ‌تر شدن کیست، اقدام لازم انجام شود.
2. داروهای مسکن: اگر کیست‌ها باعث درد یا حساسیت در پستان‌ها شوند، پزشک ممکن است داروهای مسکن مانند استامینوفن یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) تجویز کند تا علائم کاهش یابد.
3. آسپیره کردن مایع کیست: اگر کیست دردناک یا بزرگ باشد، پزشک ممکن است مایع آن را با استفاده از یک سوزن نازک تخلیه کند. این عمل معمولاً درد و ناراحتی را کاهش می‌دهد و ممکن است اندازه کیست را نیز کوچک کند.
4. جراحی: در موارد نادر، اگر کیست‌ها بزرگ، دردناک یا همراه با تغییرات مشکوک باشند، ممکن است جراحی برای برداشتن آن‌ها لازم باشد. این اقدام معمولاً زمانی انجام می‌شود که کیست‌ها باعث ناراحتی شدید شوند یا به تغییرات غیرعادی شکایت‌های دیگری داشته باشند.

پیشگیری و مراقبت از توده‌های کیستی پستان

1. معاینات دوره‌ای پستان: ماما باید به زنان آموزش دهد که به‌طور منظم پستان‌های خود را معاینه کنند تا در صورت وجود هرگونه توده، تغییرات یا حساسیت غیرطبیعی، سریع‌تر اقدام کنند.
2. مشاوره در مورد تغییرات پستان‌ها: ماما باید زنان را در مورد تغییرات طبیعی پستان‌ها در طول سیکل قاعدگی آگاه سازد تا بتوانند تفاوت میان تغییرات طبیعی و غیرطبیعی را تشخیص دهند.
3. پیگیری منظم با پزشک متخصص: زنان باید در صورت مشاهده هرگونه تغییرات مشکوک در پستان‌ها یا اگر توده‌ها بزرگ‌تر شدند یا درد ایجاد کردند، به پزشک مراجعه کنند تا اقدامات لازم برای تشخیص و درمان انجام شود.

4- هیپرپلازی غیرطبیعی

هایپرپلازی غیرطبیعی پستان (Atypical Hyperplasia) به افزایش غیرطبیعی تعداد سلول‌های بافت پستان گفته می‌شود که به‌طور معمول در غدد و مجاری پستان رخ می‌دهد. این وضعیت به‌طور عمده در زنان در سنین باروری و به‌ویژه در سنین ۳۰ تا ۵۰ سال مشاهده می‌شود.

آیا هایپرپلازی غیرطبیعی پستان سرطانی است؟

هایپرپلازی غیرطبیعی پستان خود به‌طور مستقیم به سرطان تبدیل نمی‌شود، اما نشان‌دهنده تغییراتی است که می‌تواند احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. در این وضعیت، سلول‌های پستان ممکن است تغییراتی در ساختار خود پیدا کنند که به‌مرور زمان، در صورتی که به‌درستی پیگیری نشوند، می‌تواند خطرناک شود.

انواع هایپرپلازی غیرطبیعی پستان

هایپرپلازی غیرطبیعی پستان به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

1. هایپرپلازی غیرطبیعی مجاری: در این نوع، سلول‌ها در مجاری پستان به‌طور غیرطبیعی رشد می‌کنند. این نوع بیشتر از نوع دیگر به سرطان پستان مرتبط است.
2. هایپرپلازی غیرطبیعی غددی: در این نوع، تغییرات در غدد پستان رخ می‌دهد و معمولاً خطر کمتری نسبت به نوع مجاری دارد.

علائم هایپرپلازی غیرطبیعی پستان

1. توده یا برآمدگی در پستان: برخی زنان ممکن است توده‌ای غیرطبیعی در پستان احساس کنند، اما این توده معمولاً نرم و متحرک است.
2. تغییرات در ظاهر پستان: اگر هایپرپلازی غیرطبیعی به‌شدت پیشرفته باشد، ممکن است تغییراتی در شکل یا اندازه پستان مشاهده شود.
3. ترشح از نوک پستان: در موارد نادر، ترشح از نوک پستان ممکن است مشاهده شود که معمولاً بی‌رنگ یا زردرنگ است.

تشخیص هایپرپلازی غیرطبیعی پستان

1. معاینه بالینی پستان
2. ماموگرافی و سونوگرافی پستان
3. بیوپسی پستان

درمان هایپرپلازی غیرطبیعی پستان

1. پیگیری منظم: اکثر زنان مبتلا به هایپرپلازی غیرطبیعی پستان نیاز به پیگیری منظم دارند تا وضعیت آن‌ها تحت نظر قرار گیرد. این پیگیری‌ها شامل معاینات دوره‌ای پستان و آزمایش‌های تصویری منظم است تا هرگونه تغییرات جدید شناسایی شود.
2. داروهای هورمونی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای هورمونی مانند آنتاگونیست‌های استروژن یا داروهای ضد بارداری برای کاهش سطح هورمون‌های استروژن تجویز کند. این داروها می‌توانند به کاهش رشد سلول‌های غیرطبیعی و کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کنند.
3. جراحی: در موارد نادر، اگر تغییرات در بافت پستان شدید باشد یا اگر توده‌های مشکوک به سرطان وجود داشته باشد، ممکن است جراحی برای برداشتن توده‌ها یا بخشی از بافت پستان انجام شود.

پیشگیری از هایپرپلازی غیرطبیعی پستان

پیشگیری از هایپرپلازی غیرطبیعی پستان که به معنای رشد غیرطبیعی سلول‌ها در بافت پستان است، ممکن است به‌طور کامل امکان‌پذیر نباشد، اما با رعایت برخی اقدامات و تغییرات در سبک زندگی می‌توان خطر ابتلا به این وضعیت را کاهش داد. در ادامه، به روش‌هایی که می‌توانند به پیشگیری از هایپرپلازی غیرطبیعی پستان کمک کنند اشاره می‌کنیم:

1. حفظ وزن سالم: اضافه‌وزن و چاقی، به‌ویژه پس از یائسگی، می‌تواند خطر ابتلا به تغییرات غیرطبیعی در بافت پستان را افزایش دهد. افزایش وزن ممکن است باعث تغییرات هورمونی، به‌ویژه افزایش سطح استروژن، شود که می‌تواند منجر به رشد غیرطبیعی سلول‌ها در پستان گردد. بنابراین، حفظ وزن سالم با تغذیه مناسب و فعالیت بدنی منظم اهمیت زیادی دارد.
2. ورزش منظم: فعالیت بدنی منظم، مانند ورزش‌های هوازی (دویدن، پیاده‌روی سریع، شنا و غیره)، به حفظ وزن سالم کمک می‌کند و می‌تواند در کاهش سطح استروژن و تنظیم هورمون‌ها نقش داشته باشد. انجمن‌های بهداشتی توصیه می‌کنند که حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط در هفته انجام شود.
3. رژیم غذایی متعادل: رژیم غذایی حاوی میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین‌های کم‌چربی می‌تواند به تعادل هورمونی و حفظ سلامت عمومی بدن کمک کند. مصرف غذاهای پرچرب و فرآوری‌شده باید کاهش یابد، زیرا این مواد می‌توانند به افزایش سطح استروژن و خطر ابتلا به بیماری‌های پستانی کمک کنند. همچنین، محدود کردن مصرف الکل و قندهای ساده می‌تواند در کاهش خطر بیماری‌های پستانی مؤثر باشد.
4. اجتناب از مصرف دخانیات:  دخان کردن و قرار گرفتن در معرض دود سیگار می‌تواند به بروز مشکلات پستانی کمک کند و خطر ابتلا به هایپرپلازی غیرطبیعی را افزایش دهد. بنابراین، ترک سیگار و اجتناب از مصرف دخانیات می‌تواند به کاهش این خطر کمک کند.
5. محدود کردن استفاده از هورمون‌ها: استفاده طولانی‌مدت از داروهای هورمونی مانند قرص‌های ضد بارداری و درمان‌های هورمونی برای یائسگی می‌تواند خطر ابتلا به هایپرپلازی غیرطبیعی پستان را افزایش دهد. در صورت استفاده از داروهای هورمونی، باید تحت نظر پزشک قرار گرفت و در صورت امکان، از مصرف طولانی‌مدت آن‌ها پرهیز شود.
6. انجام معاینات منظم پستان: یکی از مؤثرترین روش‌ها برای شناسایی تغییرات غیرطبیعی در بافت پستان، انجام معاینات منظم پستان است. زنان باید به‌طور ماهانه خودآزمایی پستان را انجام دهند و در صورت مشاهده هرگونه تغییرات، سریعاً به پزشک یا ماما مراجعه کنند. همچنین، ماموگرافی و سونوگرافی دوره‌ای برای زنان بالای ۴۰ سال و کسانی که در معرض خطر بیشتری هستند، توصیه می‌شود.
7. مراقبت از سلامت هورمونی: تغییرات هورمونی می‌توانند نقش مهمی در بروز هایپرپلازی غیرطبیعی پستان داشته باشند. اگر فرد به‌طور مصنوعی سطح هورمون‌ها را تغییر دهد (مثلاً از طریق داروهای ضد بارداری یا درمان هورمونی پس از یائسگی)، باید این داروها تحت نظر پزشک مصرف شود.
8. مدیریت استرس: استرس مزمن می‌تواند به مشکلات مختلفی از جمله اختلالات هورمونی و تاثیرات منفی بر سیستم ایمنی بدن منجر شود. یادگیری روش‌های مدیریت استرس مانند یوگا، مدیتیشن، تنفس عمیق و ورزش می‌تواند به بهبود سلامت کلی و جلوگیری از بروز تغییرات غیرطبیعی در پستان کمک کند.

5- پانوس‌های پستانی (Papillomas)

پانوس‌های پستانی یا به‌عبارت دیگر، عفونت‌ها و التهاب‌های پستان که در اثر باکتری‌ها، ویروس‌ها یا عوامل دیگر ایجاد می‌شوند، معمولاً به‌عنوان یکی از مشکلات شایع در دوران شیردهی شناخته می‌شوند. این بیماری در زنان غیر شیرده نیز ممکن است رخ دهد، اما در دوران شیردهی به‌ویژه شایع‌تر است.

علائم پانوس پستانی

علائم پانوس پستانی معمولاً شامل موارد زیر می‌باشد:

1. درد و حساسیت در پستان: یکی از مهم‌ترین علائم پانوس پستانی درد و حساسیت شدید در ناحیه پستان است که معمولاً در یک بخش خاص از پستان احساس می‌شود.
2. قرمزی و تورم: بخش مبتلا به التهاب معمولاً قرمز و متورم می‌شود. در این مناطق ممکن است پوست پستان داغ و حساس باشد.
3. ترشح از نوک پستان: در برخی موارد، پانوس پستانی می‌تواند باعث ترشح از نوک پستان شود که این ترشحات معمولاً عفونی و همراه با بوی ناخوشایند هستند.
4. تب و احساس ناخوشی عمومی: پانوس پستانی می‌تواند باعث تب و احساس ضعف یا ناخوشی عمومی در بدن شود. این علائم معمولاً به دلیل عفونت هستند.
5. احساس سفتی یا توده: پانوس پستانی معمولاً به شکل توده‌ای سفت یا یک ناحیه حساس در پستان که دردناک است، احساس می‌شود.

علت‌های پانوس پستانی

پانوس پستانی بیشتر در دوران شیردهی ایجاد می‌شود، اما می‌تواند در زنان غیرشیرده نیز رخ دهد. عوامل مختلفی می‌توانند منجر به بروز پانوس پستانی شوند، از جمله:

1. مسدود شدن مجاری شیر: در دوران شیردهی، مسدود شدن مجاری شیر می‌تواند منجر به تجمع شیر در پستان‌ها و به‌دنبال آن عفونت شود. این مسدود شدن‌ها معمولاً به دلیل تغذیه ناکافی یا نادرست نوزاد از پستان، استفاده نامناسب از شیردوش‌ها یا فشار به پستان ایجاد می‌شود.
2. عفونت‌های باکتریایی: شایع‌ترین علت پانوس پستانی عفونت‌های باکتریایی است که معمولاً به‌دنبال ترک‌های نوک پستان یا تماس با باکتری‌ها ایجاد می‌شود. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس یکی از رایج‌ترین باکتری‌ها است که باعث این نوع عفونت‌ها می‌شود.
3. آسیب به بافت پستان: آسیب به پستان، مانند ضربه یا فشار بیش از حد به پستان، می‌تواند باعث ایجاد پانوس پستانی شود. این آسیب‌ها معمولاً در دوران شیردهی به‌دلیل تکنیک‌های نادرست شیردهی یا فشار ناشی از خوابیدن در وضعیت‌های نامناسب رخ می‌دهد.
4. ضعف سیستم ایمنی: در زنان با سیستم ایمنی ضعیف (به‌عنوان مثال در دوران بارداری، پس از عمل جراحی یا در بیماران مبتلا به دیابت)، احتمال ابتلا به پانوس پستانی بیشتر است.

تشخیص پانوس پستانی

تشخیص پانوس پستانی معمولاً بر اساس علائم بالینی و معاینه پستان انجام می‌شود. ماما در معاینه می‌تواند به تغییرات ظاهری مانند قرمزی، تورم، داغی و سفتی پستان توجه کند و همچنین به درد در ناحیه خاصی از پستان پی ببرد.

اگر پانوس پستانی در مراحل اولیه شناسایی شود، معمولاً نیازی به آزمایش‌های پیچیده نیست. اما اگر عفونت شدید یا آبسه ایجاد شده باشد، ممکن است از سونوگرافی پستان یا کشت نمونه‌ای از ترشحات نوک پستان استفاده شود.

درمان پانوس پستانی

درمان پانوس پستانی معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های درمانی زیر است:

1. آنتی‌بیوتیک‌ها: در صورتی که پانوس پستانی ناشی از عفونت باکتریایی باشد، درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها ضروری است. آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند متی‌سیلین یا آموکسی‌سیلین معمولاً برای درمان این عفونت‌ها استفاده می‌شوند.
2. شیردهی مداوم: در دوران شیردهی، ادامه شیردهی به نوزاد یا پمپاژ شیر از پستان می‌تواند به تخلیه بهتر شیر و جلوگیری از مسدود شدن مجاری شیر کمک کند. این کار همچنین به کاهش فشار در پستان و بهبود عفونت کمک می‌کند.
3. کمپرس گرم: استفاده از کمپرس گرم می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. این کار باعث تسهیل جریان شیر و کاهش فشار در پستان می‌شود.
4.  استراحت و مراقبت‌های عمومی: استراحت کافی و تغذیه مناسب می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کرده و فرایند بهبودی را تسریع کند.
5. درمان آبسه پستان: در صورتی که پانوس پستانی منجر به آبسه پستان شده باشد، ممکن است نیاز به تخلیه آبسه از طریق عمل جراحی یا آسپیراتور (سوزن) باشد.

پیشگیری از پانوس پستانی

پیشگیری از پانوس پستانی شامل اقداماتی برای جلوگیری از مسدود شدن مجاری شیر و عفونت‌های باکتریایی است:

1. شیردهی صحیح: اطمینان از اینکه نوزاد به‌طور کامل و صحیح از پستان تغذیه می‌کند می‌تواند از مسدود شدن مجاری شیر جلوگیری کند.
2. حفظ بهداشت: شستشوی منظم دست‌ها، پستان‌ها و نوک پستان پیش از شیردهی و بعد از آن می‌تواند از انتقال باکتری‌ها به پستان‌ها جلوگیری کند.
3. استراحت کافی: استراحت و تغذیه مناسب به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند و احتمال ابتلا به پانوس پستانی را کاهش می‌دهد.
4. پرهیز از فشار زیاد بر پستان: فشار زیاد به پستان‌ها مانند استفاده نادرست از شیردوش‌ها یا خوابیدن در وضعیت‌های نامناسب می‌تواند خطر ابتلا به پانوس پستانی را افزایش دهد.

در سایت mayoclinic.org گفته شده:

زندگی سالم و پیشگیری از بیماری‌های پستان شامل چندین جنبه مهم است. یکی از این جنبه‌ها توجه به رژیم غذایی و فعالیت بدنی است. تغذیه سالم با مصرف میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل و همچنین کاهش مصرف چربی‌های اشباع و قندهای افزوده شده می‌تواند به حفظ سلامت پستان کمک کند. علاوه بر این، فعالیت بدنی منظم به کنترل وزن و کاهش هورمون‌های مرتبط با چاقی کمک می‌کند که می‌تواند به کاهش خطر مشکلات پستان منجر شود. پیشنهاد می‌شود که به‌طور منظم و خودانجامی معاینات پستان را انجام دهید تا در صورت مشاهده هرگونه تغییرات مشکوک، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. اقدامات پیشگیرانه مانند محدود کردن مصرف الکل، ورزش منظم و حفظ وزن سالم نیز نقش مهمی در حفظ سلامتی پستان‌ها ایفا می‌کنند.

سرطان پستان

سرطان پستان حدود ۳۰ درصد همه ی سرطان ها را در زنان تشکیل می دهد و دومین علت مرگ و میر پس از سرطان ریه است، سرطان پستان محدود به زنان نمی باشد و به صورت نادر در مردان هم به وجود می آید. این مقاله برای تشخیص به موقع بیماری های پستان به شما کمک می کند.

اصلی ترین شکایت بیماران برای مراجعه جهت بررسی پستان به مطب ماما: درد، توده، بزرگی، تغییرات نیپل، اریتم پوست، توده زیر بغل، درد اسکلتی عضلانی، بررسی های سالانه، نگرانی در مورد ابتلا به سرطان پستان با توجه به داشتن زمینه ی ارثی می باشد.

عوامل خطر سرطان پستان

• سن بالا (تقریبا نیمی از از سرطان های پستان بعد از ۶۵ سالگی رخ می دهند)
• سن هنگام منارک کمتر از 12 سالگی (منارک زودرس)
• نولی پاریته یا اولین حاملگی در سن بالای 30 سالگی
• یائسگی دیر هنگام (بالای 55 سالگی)
• سابقه فردی بدخیمی پستان یا سایر بدخیمی ها (تخمدان، کولون و پروستات)
• سابقه ی خانوادگی سرطان پستان (بیماری 2 طرفه در بستگان درجه اول یا بدخیمی پستان قبل از یائسگی)
• تعداد بستگان درگیر سرطان پستان و سن آن ها در شروع بیماری
• سابقه ی خانوادگی سرطان پستان در مردان
• وضعیت های ارثی مرتبط با خطر سرطان پستان مانند ژن های BRCA1 و BRCA2 و سندروم Li-Fraumeni و سندروم سرطان ژنتیک منتشر ارثی و سندروم پوتز _ جگرز
• وجود آتیپی یا کارسینوم در جای لبولی در گزارش پاتولوژی بیوپسی قبلی
• درمان جایگزین هورمونی (مصرف بیش از 10 سال ocp)
• مصرف الکل
• افزایش وزن در دوران بعد از یائسگی
• سابقه شخصی سرطان پستان
• رژیم غذایی پر چرب
• مطالعات نشان داده اند وضعیت اقتصادی اجتماعی بالاتر خطر سرطان پستان را افزایش می دهد
• شب کاری (نور زیاد در شب و بی خوابی شبانه خطر سرطان پستان را افزایش میدهد)
• مصرف سیگار توسط فرد یا خانواده نزدیک
• آلودگی اب و هوا
• مواجهه با اشعه با دوز بالا ( افرادی که مشکلات ستون فقرات دارند و مکررا CT می شوند)
• عدم شیردهی به نوزاد (تکامل لبول ها طی شیردهی رخ میدهد بنابراین در افرادی که سابقه‌ی شیردهی ندارند مچوریشن لبول ها رخ نمیدهد و احتمال سرطان پستان افزایش می یابد)
• عدم تحرک و ورزش (چاق شدن با افزایش سطح استروژن بدن همراه است که افزایش استروژن در نوبه ی خود باعث افزایش ریسک سرطان پستان می شود)
• کمبود ویتامین C
• استرس طولانی مدت

تنها 5-10 درصد سرطان های پستان ریسک فامیلیال دارند؛ اما اگر با دیگر علائم خطر همراه باشد ریسک به شدت افزایش می یابد مثلا: سابقه سرطان پستان در اقوام زیر 40 سال، ابتلای یک مرد در خانواده به سرطان پستان، سابقه سرطان پستان در هر دو خانواده پدری و مادری

عوامل محافظت کننده در مقابل سرطان پستان

• ورزش (به علت اینکه سطح استروژن را کاهش می دهد 14 درصد ریسک سرطان پستان را کاهش می دهد)
• شیردهی (افرادی که بیش از 36 ماه سابقه ی شیردهی دارند)
• تاموکسی فن (البته این دارو ریسک سرطان اندومتر را افزایش می دهد بنابراین فقط در کسانی که جهش BRCA1,2 دارند با احتیاط به صورت پروفیلاکسی تجویز می شود)
• مصرف مکمل E,C,D
• مصرف پروتئین ها و فیتواستروژن ها ( سویا)
• مصرف چای سبز

تومورهای پستان خصوصا نوع سرطانی معمولا بدون علامت هستند و توسط بیمار یا از طریق معاینه فیزیکی یا غربالگری ماموگرافی کشف می شوند

غربالگری پستان

شامل سه اصل است:

1- clinical evaluation: A.history B.physical examination(معاینه فیزیکی)

تومور های پستان به ویژه أنواع سرطانی، معمولا بدون درد هستند و توسط بیمار ویا از طریق معاینه فیزیکی یا غربالگری ماموگرافیک کشف می شوند.

1. مشاهده: پستان ها را از نظر تقارن، شکل و ظاهر پوست مقایسه می شوند
2. لمس: به چند طریق ماما می تواند پستان بیمار را معاینه کند که یکی از روش های بسیار کارآمد، لمس پستان در حلقه های متحدالمرکز است.
3. خوازمایی پستان(BSE): طبق اخرین ورژن نواک خودازمایی پستان صرفا مداخلات غیر ضروری را ایجاد می کند و برای افراد با ریسک کم لازم نیست اما اکثریت تکس ها بر این باورند که زنان باید معاینه پستان، اناتومی و موارد غیر طبیعی را بشناسند (خوداگاهی از بدن) و زنان پر خطر بهتر است خودازمایی پستان را ادامه دهند و در صورت شک به موارد غیر طبیعی ان را به پزشک گزارش دهند.

2- Imaging(تصویربرداری)

ماموگرافی

در زنان با ریسک کم غربالگری با ماموگرافی از سن 40 الی 45 سالگی به طور سالانه (یا هر 2 سال یک بار) اغاز می شود درحالی که افراد های ریسک باید 5 سال زودتر غربالگری با ماموگرافی را اغاز کنند. از سن 20 سالگی تمام زنان سالانه معاینه توسط درمانگر حرفه ای را در نظر بگیرند. آن دسته از سرطان های پستان که داری رشد تدریجی هستند، حداقل ۲ سال قبل از این که توده به اندازه ای برسد که ازطریق لمس قابل کشف باشند، می توان با ماموگرافی شناسایی کرد.

طبق نظر اکثریت تکس های معتبر استاپ در ماموگرافی برای سن وجود ندارد زیرا سرطان پستان بعد از 40 سالگی با شیبی به سمت بالا حرکت می کند و در جایی توصیه شه است تا سن 75 سالگی غربالگری با ماموگرافی سالانه انجام شود و در سن 75 سالگی در صورتی که امید به زندگی بیش از 4 سال می باشد غربالگری ادامه یابد. اما طبق پروتکل کشوری توصیه کرده است غربالگری با ماموگرافی تا سن 69 سالگی ادامه یابد.

سونوگرافی

روش حساسی که بطور رایج برای بررسی برخی از علائم پستان، به ویژه درزنان جوانی که بافت پستان ها متراکم است به کار می رود . برخی از ضایعات پستان، فقط با سونوگرافی قابل کشف هستند. سونوگرافی روش ارجح برای افتراق توده های توپر از توده های کیستیک‌است.

3- tissue diagnosis

• گروه یک: ناکامل؛ به تصویر برداری بیشتر نیاز دارد
• گروه دو: منفی
• گروه سه:یافته های خوش خیم
• گروه چهار:احتمالا خوش خیم
• گروه پنج:یافته های مشکوک
• گروه شش:یافته موجود، به شدت موید بدخیمی است
• گروه هفت:بدخیمی شناخته شده

در گزارش ماموگرافی ضایعه های گروه ۴ به بعد نیازمند بیوپسی هستند.

انواع کیست ها

کیست های ساده

• توده با دیواره های نازک
• شکل صاف و گرد
• فقدان اکوهای داخلی

توده های مشکوک

• توده های جامد
• خونی بودن مایع
• غلیظ بودن مایع
• پیچیده بپدن کیست
• وجود توده در داخل کیست
• پایدار بودن کیست

سوالات متداول درباره بیماری‌های سینه

• بیماری‌های خوش‌خیم پستان چیستند و آیا خطرناک هستند؟

بیماری‌های خوش‌خیم پستان شامل تغییرات غیرسرطانی در بافت پستان هستند که معمولاً خطری ندارند و به سرطان تبدیل نمی‌شوند. این بیماری‌ها ممکن است با علائمی مانند درد، تورم یا توده در پستان همراه باشند که نیاز به بررسی پزشکی دارند.

• فیبروآدنوم چیست و چگونه تشخیص داده می‌شود؟

فیبروآدنوم یک تومور خوش‌خیم پستان است که بیشتر در زنان جوان دیده می‌شود. این توده معمولاً سفت، گرد و متحرک است و بدون درد احساس می‌شود. تشخیص آن از طریق معاینه فیزیکی، سونوگرافی، ماموگرافی و در برخی موارد بیوپسی انجام می‌شود.

• بیماری فیبروکیستیک پستان چه علائمی دارد و چگونه درمان می‌شود؟

این بیماری با ایجاد کیست‌های پر از مایع، درد، حساسیت و تورم پستان همراه است که معمولاً در طول سیکل قاعدگی تغییر می‌کند. درمان شامل مصرف مسکن‌ها، کاهش مصرف کافئین و در موارد شدید، تخلیه کیست یا مصرف داروهای هورمونی است.

• آیا توده‌های کیستی پستان خطرناک هستند و نیاز به جراحی دارند؟

توده‌های کیستی معمولاً خوش‌خیم و بی‌ضرر هستند و در بسیاری از موارد نیازی به درمان ندارند. اگر کیست‌ها بزرگ، دردناک یا مشکوک باشند، ممکن است پزشک تخلیه مایع یا در موارد نادر جراحی را توصیه کند.

• چگونه می‌توان از بیماری‌های خوش‌خیم پستان پیشگیری کرد؟

پیشگیری شامل حفظ وزن سالم، ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل، پرهیز از مصرف دخانیات و الکل، محدود کردن استفاده از هورمون‌ها و انجام معاینات منظم پستان است تا تغییرات غیرطبیعی زودتر تشخیص داده شوند.